Εκ μητρογονίας: για τ’ όνομα του Θεού, ξανασκεφτείτε το!(*)

Άκουσα στα ραδιόφωνα πως τα βρήκαν, λέει, επιτέλους, και ομόφωνα πηγαίνει στην Ολομέλεια της Βουλής στις 20 του μήνα το ζήτημα των εκ μητρογονίας, ούτω καλουμένων, προσφύγων.

Συνειδητά χρησιμοποιώ τη φράση «ούτω καλουμένων», γιατί πιστεύω πως για σκοπούς ωφελημάτων και λοιπής ουσίας μόνο οι άνθρωποι που ζούσαν και εκτοπίστηκαν το 74 δικαιούνται να ονομάζονται πρόσφυγες.
Αν ξεφύγουμε από τον κανόνα αυτό, τότε μοιραία μπλέκουμε με ένα σωρό παραλογισμούς:

1. Είναι πρόσφυγες οι εκτοπισθέντες του ’63 – ’64 και, φυσικά, κατ’ αναλογία, οι απόγονοί τους, οι οποίοι τώρα ονομάζονται «τουρκόπληκτοι»;
2. Για σκοπούς ισονομίας, είναι πρόσφυγες έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι Τ/Κ πολίτες της οι οποίοι επίσης εκτοπίστηκαν στην περίοδο 1963 – 1975 και, φυσικά, οι απόγονοί τους;
3. Είναι λογικό να ονομάσουμε «πρόσφυγα» κάποιον ο οποίος γεννήθηκε και έζησε όλη του τη ζωή στη Λεμεσό ή στον Βόρειο Πόλο και δεν έχει καμία απολύτως φυσική και ουσιαστική σχέση με τις κατεχόμενες περιοχές; Ας μην ξεχνούμε πως το ΕΔΑΔ, στην τελευταία του απόφαση, έκανε αναφορά στο γεγονός πως κάποιος που δεν έχει αυτή τη σχέση, δεν έχει καν ιδέα που βρίσκεται η γη που τυπικά κληρονόμησε, τότε δεν έχει ούτε τα ίδια δικαιώματα με όσους ζούσαν εκεί το 1974.
4. Είναι λογικό να υιοθετήσουμε μια διαδικασία, η οποία σε βάθος χρόνου θα κάνει όλους τους Κυπρίους «πρόσφυγες»;

Ναι, δέχομαι πως υπάρχει μια αδικία. Ο προσδιορισμός «πρόσφυγας» αυθαίρετα δινόταν μετά το 1974 σε όσους είχαν πατέρα πρόσφυγα, και όχι σε όσους είχαν μάνα πρόσφυγα. Είναι όμως λύση η ουσιαστική μαζικοποίηση και μεγιστοποίηση μιας προϋπάρχουσας παράλογης κατάστασης στο όνομα της ισοτιμίας; Το παράλογο έγκειται στη θεσμοθέτηση της συνέχισης παραγωγής προσφύγων με πλατύτερα μάλιστα κριτήρια, όχι στα κριτήρια που είχαν επιλεγεί τότε για αυτό.

Οι αξιότιμοι βουλευτές που μίλησαν στα ράδια δεν ήταν ούτε καν σε θέση να υπολογίσουν το κόστος στην πολιτεία αυτής της παράλογης πράξης. Θα κοστίσει οτιδήποτε από 20 έως 80 εκατομμύρια ευρώ, αν άκουσα καλά, και έφριξα από την υπευθυνότητα των βουλευτών μας. Δεν είναι καν σε θέση να μας εξηγήσουν πώς λύνεται και το επίσης παράλογο της αλλοίωσης του εκλογικού χάρτη. Γιατί, ναι, είναι όμορφο και ρομαντικό να εκλέγουμε 4 βουλευτές στην Κερύνεια, οι οποίοι δεν έχουν ούτε ιδέα ούτε δυνατότητα να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων που ζουν εκεί τώρα, και άλλο να ισχυριζόμαστε πως είναι λογικό να τους κάνουμε 6, μειώνοντας μάλιστα τον αριθμό των βουλευτών των άλλων επαρχιών, και αφαιρώντας τους βεβαίως το κίνητρο να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα του χώρου στον οποίο ζουν. Γιατί, ξέρεις, είναι εύκολο να κάνεις 5-6 πατριωτικές ομιλίες το χρόνο και να κλείνεις ως βουλευτής, αλλά είναι κομμάτι πιο δύσκολο να έρχεσαι αντιμέτωπος με τα πραγματικά ζητήματα του ζωντανού χώρου σου. Αν βεβαίως η Βουλή επιλέξει τον εισηγούμενο παραλογισμό, τότε θα πρέπει οι κύριοι βουλευτές να υποστούν και τις συνέπειες των αποφάσεών τους: να πάρει η Κερύνεια και η Αμμόχωστος όσους βουλευτές τους αναλογούν, οι οποίοι βεβαίως θα έχουν μια ζωή πολυτελούς αδράνειας, και ας μείνουν τα προβλήματα των άλλων επαρχιών! Καλύτερο άλλοθι δεν υπάρχει!
Εν κατακλείδι:
1. Να πάψει πάραυτα η παραγωγή νέων προσφύγων είτε από μητέρα είτε από πατέρα. Είναι οικονομικά, πολιτικά, και παντοιοτρόπως παράλογη ενέργεια, η οποία δίνει και ανάλογα μηνύματα προς τα έξω για τη σοβαρότητά μας.

2. Όσοι είναι πραγματικοί πρόσφυγες, βάσει του ορισμού που έδωσα στην αρχή του κειμένου, να συνεχίσουν να είναι και να απολαμβάνουν των δικαιωμάτων που δικαιούνται από το κράτος.

3. Όσοι πήραν την ταυτότητα του πρόσφυγα μετά το 1974, θα συνεχίσουν να την κατέχουν, αλλά θα πρέπει να εξεταστεί η πιθανότητα να αναδιαμοιραστούν τα οικονομικά ωφελήματα που παίρνουν τώρα με όσους εκ μητρογονίας στάθηκαν «άτυχοι».

4. Να εντείνει και να συμπληρώσει το κράτος τους μηχανισμούς αξιολόγησης των αναγκών του λαού βάσει εισοδηματικών και άλλων κριτηρίων που ήδη υπάρχουν. Δεν υπάρχουν πλέον προσφυγικές ανάγκες και άλλες ανάγκες. Υπάρχουν σκέτες ανάγκες, και αυτές πρέπει να προσπαθήσει να καλύψει το κράτος.

5. Το κράτος έχει κοινωνικό ρόλο να επιτελέσει, και πρέπει να το κάνει σωστά – όπως επιδιώκουν να κάνουν όλα τα σωστά κράτη όλου του κόσμου. Όσοι πληρούν τα κριτήρια και έχουν ανάγκη, πρέπει να βοηθηθούν, ανεξαρτήτως της καταγωγής του πατέρα ή της μητέρας τους.

Μόνο η πιο πάνω λύση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτά που σκέφτονται οι βουλευτές μας είναι λύσεις παραλογισμού, πολιτικής και οικονομικής αυτοκτονίας.

(*) Δημοσιεύτηκε στον Πολίτη 16 Μαΐου 2010.

Σχετικό μου κείμενο και εδώ.

Πραγματικά διερωτώμαι: Μόνο εγώ βρίσκω την προωθούμενη ρύθμιση ως παράλογη και αδιανόητη,  όπως και να δει κάποιος το θέμα;