Όταν ο δείκτης σταματά στο 753%

Σύμφωνα με την Μετεωρολογική Υπηρεσία (ΜΥ), την Δευτέρα του Κατακλυσμού είχαμε τις εξής αποδόσεις:

 

Σταθμός                                      Υετός(mm)      Κανονική                     %

 

Ξυλότυμπου                                           36                    4.4                               818%

Λευκωσία (Αθαλάσσα).                 52.7                7                                  753%

Αθηένου                                                   51.8                8.2                               632%

 

Τα χιλιοστά που φαίνονται στη δεύτερη στήλη αφορούν την βροχή που έπεσε το απόγευμα της Δευτέρας 13 Ιουνίου 2011. Η κανονική τιμή υετού (βροχόπτωσης) αφορά τον μέσο όρο για τον συγκεκριμένο σταθμό για την τριακονταετία 1961-90.

 

Άλλες περιοχές δέχτηκαν από τίποτα, έως λιγότερη βροχή, άλλες ακόμα περισσότερη, αφού Ο Πολίτης γράφει πως στο Πέρα Χωρίο Νήσου έπεσαν 95 χιλιοστά. Βροχές έπεσαν και στον βορρά. Η Τύμπου κατέγραψε κάπου 44 χιλιοστά, ενώ άλλος σταθμός έφτασε τα 55.

 

Για να αντιληφθείτε καλύτερα τι σημαίνει αυτό, στην περιοχή της Αθαλάσσας έπεσαν 52.7 λίτρα νερού σε κάθε τετραγωνικό μέτρο επιφανείας.  Φανταστείτε να έπεφτε όλο αυτό το νερό στο κέντρο της Λευκωσίας.

 

Όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα μιας ασυνήθιστης καιρικής συγκυρίας για μήνα Ιούνιο. Η θερμοκρασία έπεσε από τους 39 βαθμούς στη Λευκωσία την Πέμπτη, στους 30 τη Δευτέρα. Οσοι πήγαν στην Πάφο ξέρουν πως ο δαιμονισμένος αέρας που δεν σταμάτησε να φυσά όλο το τριήμερο, έκανε πολύ πιο αισθητή την πτώση της θερμοκρασίας. Όλος αυτός ο αέρας έφερε προφανώς πολλές ποσότητες υγρασίας από τη Μεσόγειο, οι οποίες ανυψώθηκαν και μετατράπηκαν σε νέφη πάνω από την οροσειρά του Τροόδους, και μετά αξιοποιώντας και τις γενικότερες ασταθείς συνθήκες μετατράπηκαν σε τερατώδη σύννεφα καταιγίδων δίνοντας τα καταγραφέντα αποτελέσματα.

 

 

Δορυφορική φωτογραφία, απόγευμα 13ης Ιουνίου 2011

Όπως βλέπετε στην πιο πάνω δορυφορική φωτογραφία, τα σύννεφα αναπτύχθηκαν ως μια πυραμίδα, με κορυφή την Οροσειρά του Τροόδους και ανάπτυξη ανατολικά – βορειανατολικά. Οι μετρήσεις των βροχών ταυτίζονται με την εικόνα των συννέφων.

 

Ήταν σίγουρα από τις πιο εντυπωσιακές καταιγίδες των τελευταίων ετών.

 

Και φυσικά το βράδυ και την επόμενη είχαμε τα συνηθισμένα: «ανοχύρωτη πολιτεία», «πλημμυρίσαμε με μια ώρα βροχής», «χάος». Και δώστου οι αγανακτισμένοι πολίτες: «είχα πλημμυρίσει ξανά τον Οκτώβρη, εσπάσαν με να μου δώσουν πέντε χιλιάδες, που εν η κυβέρνηση;»

 

Δεν ξέρω που ήταν η κυβέρνηση. εκείνο που ξέρω είναι πως καμιά κυβέρνηση στον κόσμο δεν μπορεί να προβλέψει υποδομές για περιπτώσεις που πέφτουν σε ένα απόγευμα νερά για μισό χρόνο. Κακές αναπτύξεις γίνονται, ποτάμια και χείμαρροι ταλαιπωρούνται, ναι, αλλά εκείνο που παρατηρώ πάντα μετά από τέτοια φαινόμενα είναι η διαχρονική μας μιζέρια: γυρεύουμε πάντα να ρίξουμε το φταίξιμο στους άλλους, απεκδυόμαστε κάθε ευθύνης, και αναμένουμε από τρίτους να μας λύσουν να προβλήματα μας. Κάτω από τις περιστάσεις, θεωρώ πως η κυβέρνηση δεν έχει οποιοδήποτε ευθύνη για τις όποιες καταστροφές έγιναν την Δευτέρα.

 

Θα μου πείτε εσύ αν πλημμύριζες, τι θάκανες; Θα είχα ήδη ασφαλίσει το σπίτι μου. Δεν θα ανέμενα χαριστική αποζημίωση από την όποια κυβέρνηση. Θα προσπαθούσα επίσης να βελτιώσω στον βαθμό που περνά από το χέρι μου τις υποδομές εντός και γύρω από τον χώρο μου. Και τέλος αν παρόλα ταύτα πλημμύριζα , τότε θα στενοχωριόμουν, και θα έλεγα αυτό που έγραψα πιο πάνω: δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε υποδομές για τέτοια (όντως) ακραία φαινόμενα.  

 

Δεν νομίζω να αναμένει κανείς πως τα σπίτια στα οποία ζούμε θα μπορούσαν να αντέξουν ένα σεισμό στο 9 της κλίμακας Ρίχτερ. Κάθε κράτος δημιουργεί πρόνοιες και προβλέπει υποδομές στη βάση της λογικής. Όχι στην βάση του ασυνήθιστου, και του εξαιρετικού.

 

Αλλά αφού έχουμε μάθει να θεωρούμε πάντα εαυτούς ως άμεμπτους και ηθικά ανώτερους που πάντα γινόμαστε θύμα των ξένων, των κακών, των προδοτών, της διαγαλαξιακής συμμαχίας και βάλε, ε, τότε οι αντιδράσεις που καταγράφηκαν δεν είναι παράξενες.