Ριάλια και άλλα: καλά νέα/κακά νέα.

 

Καλά νέα είναι η διαφαινόμενη συμφωνία με τις συντεχνίες και τις κερδοφόρες επιχειρήσεις (όχι τον πλούτο, όπως βλακωδώς υποβάλλει η Χαραυγή), που θα οδηγήσουν σε αύξηση των εσόδων της κυβέρνησης. Ακόμα καλύτερο νέο είναι η σχετική ευκολία με την οποία φαίνεται πως επιτεύχθηκαν οι συμφωνίες – ίσως όλοι οι οργανωμένοι παίχτες κατανόησαν πως η νομοτελειακή διαδρομή για πάττισμα, δεν σηκώνει αστεία.

 

Κατ’ αναλογία όμως αυτά τα καλά νέα, είναι ταυτόχρονα και κακά. Αν ήταν τόσο εύκολο να συμφωνήσουν, γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ η κυβέρνηση, γιατί δεν τόλμησε να θέσει το θέμα ένα χρόνο, έξι μήνες πιο πριν, για να περιορίσουμε ίσως τις απανωτές υποβαθμίσεις;

 

Τα χειρότερα νέα όμως είναι το γεγονός πως τα όποια αυξημένα έσοδα *δεν* μας σώζουν. Η κυβέρνηση υπολογίζει πως θα εισπράξει συνολικά 270 εκ. ευρω για δυο χρόνια. Ε, αυτό θα καλύψει μεν πλήρως τα 50-80 εκ που αφορούν δεδομένες ετήσιες αυξήσεις μισθών της δημόσιας υπηρεσίας, αλλά πολύ λίγο θα μείνει για να μειωθεί το έλλειμμα, ή για να διατεθούν κονδύλια για έργα, τα οποία όπως φαίνεται έχουν πατώσει.

 

Επιπροσθέτως, η αξιοπιστία της Κύπρου ως δανειζομένου βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό στο ναδίρ: κυρίως λόγω της έκθεσης των Κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, αλλά στην ουσία λόγω της αβεβαιότητας των αγορών κατά πόσον μπορούμε ως χώρα να αντέξουμε ένα πιθανό πάττισμα της Ελλάδας. Αν χρειαστεί να δανειστούμε λόγω ενός τέτοιου ενδεχομένου, ή πιο απλά όταν πάμε στις αγορές για να δανειστούμε για τις ανάγκες ρουτίνας της Κύπρου, και αντιμετωπίσουμε επιτόκια πολύ πέραν του 7%, τότε αυτόματα, ψηλώνουμε τα χέρια και μπαίνουμε σε μηχανισμό στήριξης. Μόνος τρόπος να αποτραπεί αυτό, είναι να πεισθούν οι αγορές πως βάζουμε το μαχαίρι στο κόκαλο (λέμε τώρα). Και τα συμφωνηθέντα μέτρα, δεν το επιτυχαίνουν αυτό: ούτε τις δαπάνες επηρεάζουν σημαντικά, ούτε την κατά γενική παραδοχή ωρολογιακή βόμβα που ονομάζεται συνταξιοδοτικό, αντιμετωπίζουν.

 

Καλό νέο ήταν και η παραίτηση Μολέσκη. Γιατί όμως; Επειδή ανακάλυψε η ίδια η κυβέρνηση πως κάποιος λειτουργός δεν δουλεύει σωστά, ή γιατί μια εφημερίδα τα έβγαλε πρωτοσέλιδα;

 

Και αν κάποιος θυμηθεί τις περιπτώσεις Άκη Παπασάββα, Κωστάκη Χριστοφόρου, Βάσου Γεωργίου, τότε μοιραία βγάζει το συμπεράσματα: είναι τόσο κακή η κυβέρνηση που έχουμε; Τόσο άσχετη; Τόσο ανίκανη;

 

Γιατί δεν πιστεύω πως όλα αυτά τα κακά οφείλονται στους πολλούς εχθρούς που έχει, και οι οποίοι καρφώνουν ό,τι τους βολεύει στον Πολίτη.

 

Και το χειρότερο ενδεχόμενο: πόσοι άραγε λειτουργούν όπως τους προαναφερθέντες, αλλά είναι αρκετά πονηροί για να μην πιάνονται;