Αφού δεν παραιτείται, να κηρύξετε τουλάχιστον ανακωχή!

Γνωρίζετε πως ήμουν «κρύος» αναφορικά με το ζήτημα της παραίτησης του προέδρου.  Και για πρακτικούς λόγους – που έχουν να κάνουν βασικά με την αντιμετώπιση των επειγόντων προβλημάτων, με κυριότερο το Κυπριακό – αλλά και γιατί δεν φαινόταν, ούτε φαίνεται να υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο για την επόμενη μέρα της παραίτησης.

Η αξιωματική αντιπολίτευση του ΔΗΣΥ τουλάχιστον, δεν βλέπει ένα τέτοιο γεγονός ως ευκαιρία πλασαρίσματος του Νίκου Αναστασιάδη στον προεδρικό θώκο, αντιμετωπίζοντας τους επόμενους 16 μήνες ως μια «μεταβατική» περίοδο.

Συνοπτικά, μπορώ να πω ότι συμφωνώ με τις απόψεις του Αλέκου Μαρκίδη, ο οποίος σε επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του την περασμένη βδομάδα είπε ως συνήθως τα αυτονόητα: ο πρόεδρος έσφαλλε, είχε την ευθύνη, έπρεπε να είχε παραιτηθεί, αλλά από τη στιγμή που δεν νοιώθει την ανάγκη να το πράξει, το παιχνίδι τελειώνει εκεί: δεν βοηθά κανέναν η λήψη «τιμωριτικών» μέτρων σε βάρος του προέδρου, ή της υπονόμευσης της κυβέρνησης με στόχο τον εξαναγκασμό σε  παραίτηση.

Αυτή η θέση θα ήταν μια κίνηση προς την κατεύθυνση της ανακωχής από την αντιπολίτευση.

Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εκεί: αυτή η θέση θα είχε νόημα, θα ήταν πιο νούσιμη και θα κέρδιζε περισσότερο κόσμο, αν αντιδρούσε ανάλογα και ο πρόεδρος.  Θα είχε νόημα αν και η ίδια η πλευρά του προέδρου υιοθετούσε επίσης την λογική της ανακωχής.

Αντι αυτού όμως ο πρόεδρος για πολλοστή φορά αποδεικνύει πως είναι απλώς αχάπαρος!!! Δεν αντιλαμβανεται πως το πρόβλημα δεν είναι η προσωπική του δικαίωση, δεν αντιλαμβάνεται πως οι συστηματικές εμφανίσεις σε φιλικούς προς το ΑΚΕΛ χώρους και η εκφώνηση πύρινων λόγων πως εκεί θα μείνει και δεν τον ταράσσει κανένας, μόνο αντίδραση και περισσότερη οργή παράγουν.  Αν ο πρόεδρος είχε επαφή με την πραγματικότητα, θα επικεντρωνόταν στα *έργα*, θα μιλούσε όσο το δυνατόν πιο λίγο, και θα αξιοποιούσε τους επόμενους μήνες για να ανατρέψει με θετικές κινήσεις το πελώριο αρνητικό φορτίο που κουβαλά.

Αποκορύφωμα αυτής της ανόητης και αρκούντως διχαστικής συμπεριφοράς του πρόεδρου, είναι η συναυλία της επόμενης Δευτέρας 24 Οκτωβρίου. Οργανώνεται από την πρωτοεμφανιζόμενη « Κίνηση Πολιτισμού» έχει τίτλο «Πάνω απ’ όλα η Κύπρος» και είναι άλλη μια αποκλειστική προσπάθεια για αναβάθμιση του κύρους του πρόεδρου στον σκληρό πυρήνα του ΑΚΕΛ. 

Υπάρχει νοήμων άνθρωπος που νομίζει πως μια τέτοια εκδήλωση θα έχει κέρδος για την Κύπρο; Θα βοηθήσει την υπόθεση μας; Θα λύσει τα προβλήματα μας; Θα κατοχυρώσει ξανά τον πρόεδρο Χριστόφια ως πρόεδρο στην συνείδηση του συνόλου του Κυπριακού λαού;  Ή πρόκειται απλώς για μια ακόμα ξετσίπωτη προσπάθεια προσφοράς βήματος στον πρόεδρο να βγάλει τα απωθημένα και την πίκρα του;

Δεν υπάρχει εκεί πάνω κανένας έξυπνος να εισηγηθεί να κάνουν την εκδήλωση εν όψει ας πούμε της τριμερούς συνάντησης για το Κυπριακό, να δώσουν ένα πολιτικό μήνυμα που υπερβαίνει τις προσωπικές ανεπάρκειες και ανασφάλειες του πρόεδρου; Ας είναι και πάλι μόνο ο ίδιος ομιλητής. Αλλά ας βάλει κύριο θέμα της ομιλίας του την ανάγκη και την πιθανή προσέγγιση της λύσης, όχι την προσωπική του δικαίωση.

Και κάτι τελευταίο: ακούγονται πολλές βλακείες για πραξικόπημα, ή πολιτικό πραξικόπημα. Ο διαχωρισμός των εξουσιών είναι δεδομένος. Όμως η συνέργεια των εξουσιών είναι απαραίτητη στα βασικά. Το σύνταγμα λέει πως ο προϋπολογισμός πρέπει να εγκριθεί από την βουλή.

Αυτό σημαίνει πως μπορεί και να μην εγκριθεί, οπότε τι γίνεται; Έχουμε πραξικόπημα;

Όχι, εάν οι αντιρρήσεις έχουν να κάνουν με το περιεχόμενο του προϋπολογισμού.

Ας το έχει αυτό υπόψιν η αντιπολίτευση.

Ακόμα κάτι για την κυβέρνηση: μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται πως συνταγματικά η θέση του πρόεδρου της δημοκρατίας είναι πλήρως ταμπουρωμένη. Αυτό είναι όμως μια ψευδαίσθηση. Η εκτελεστική εξουσία βάσει του συντάγματος ασκείται από κοινού με τον τουρκοκύπριο αντιπρόεδρο. Και το υπουργικό συμβούλιο επιλέγεται και από τον αντιπρόεδρο. Ο οποίος ναι μεν εκλέγεται βάσει της κοινοτικής του καταγωγής, αλλά αυτό ισχύει και για τον πρόεδρο.

Ας το θυμούνται αυτό και ας βάζουν και λίγη πισινή όσοι επικαλούνται το σύνταγμα για να στηρίζουν τον «άτρωτο» πρόεδρο.