Προεδρικές εκλογές 2013 – τέταρτη ανάρτηση: Ποια η χρησιμότητα του προέδρου Νίκου Αναστασιάδη;

Έχω ήδη δηλώσει πως αν ο Νίκος Αναστασιάδης προσφέρει τη θέση του διαπραγματευτή στο ΔΗΚΟ, τότε δεν θα έχει την ψήφο μου. Δεν ανήκω στον ΔΗΣΥ, και η πίστη και θαυμασμός προς τον Νίκο Αναστασιάδη πηγάζει από τη στάση του στις δύσκολες ώρες του Κυπριακού, το πρώτο μισό της περασμένης δεκαετίας. Μια στάση τολμηρή, η πιο τολμηρή Κυπρίου πολιτικού εν ζωή, μια στάση που ερχόταν σε αντίθεση με θεμελιώδη πολιτικά και παραδοσιακά χαρακτηριστικά του χώρου του Νίκου Αναστασιάδη. Και όμως ο πολιτικός εκείνος άνδρας πήρε ρίσκα, βρέθηκε σε αντιπαράθεση με το ρεύμα, και κέρδισε την εκτίμηση μου ως του πιο προοδευτικού πολιτικού κάτω από εκείνες τις συνθήκες.

Ίσως είναι πολύ απλοϊκή η εξίσωση που χρησιμοποιώ, αλλά θεωρώ πως η εκχώρηση του χειρισμού του κυπριακού στο ΔΗΚΟ, του κατ’ εξοχήν κόμματος της αντίδρασης, της οπισθοδρόμησης και του εθνικισμού αποτελεί αυτοαναίρεση του πολιτικού άνδρα Νίκου Αναστασιάδη.

Φυσικά, από τον καιρό που είχα κάνει αυτή τη δήλωση, συζήτησα το θέμα με πολλούς φίλους και έχω μαλακώσει λίγο. Στο κάτω κάτω το ΑΚΕΛ και ο Δημήτρης Χριστόφιας μερίμνησαν ήδη να λύσουν το Κυπριακό εδώ και καιρό. Πρώτα ήταν η επιλογή του Μεγάλου Μακαρίτη, ο οποίος μας οδήγησε στο μεγαλοπρεπές ΟΧΙ, και το σφράγισμα της διχοτόμησης. Μετά ήταν ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστόφιας που είχε υποτίθεται στόχο την ανάσταση της ελπίδας και της πορείας προς τη λύση. Η ανικανότητα, η ατολμία και το αλλοπρόσαλλο του ανδρός ροκάνισαν τον χρόνο, έκαψαν όλα τα χαρτιά που είχαμε, άφησαν ουσιαστικά την Τουρκία στο απυρόβλητο, και άφησε φυσικά την κατάσταση να γίνει όσο χειρότερη μπορούσε να γίνει. Η πιο μεγάλη αμαρτία του Δημήτρη Χριστόφια αναφορικά με το Κυπριακό όμως, ήταν άλλη: η άρνηση του (γιατί δεν μπορεί να είναι απλή ανικανότητα), να κτίσει, ή να ξυπνήσει την κουλτούρα λύσης. Έχοντας ζήσει πάρα πολύ έντονα το Κυπριακό τα τελευταία 15 χρόνια, μπορώ να σας βεβαιώσω πως η επιθυμία, η θέληση για λύση είναι στο χαμηλότερη σημείο που βρέθηκε ποτέ. Και αυτό κάτω από ένα υποτιθέμενο πρόεδρο λύσης.

Έχοντας γράψει όλα αυτά θα μπορούσα να έβαζα ξανά στη ζυγαριά την πίστη μου στον πολιτικό άνδρα Νίκο Αναστασιάδη από τη μια, και την ανάγκη του να εκλεγεί από την άλλη, μαζί με τους συμβιβασμούς που πρέπει να κάνει.

Αλλά φαίνεται πως δεν έχει όρια ρε γαμώ το!

Η Καθημερινή γράφει σήμερα πως εκτός από το Κυπριακό, η συμφωνία συνεργασίας ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ θα περιλαμβάνει και δήλωση για μη ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών, για ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών από ΔΗΚΟικό, και ανάληψη και της ευθύνης  για την ενέργεια πάλι από ΔΗΚΟικό, και αναφέρονται τα ονόματα των τεράτων ευφυΐας και παραγωγικότητας κυρίων Αντώνη Πασχαλίδη και Φώτη Φωτίου!!!

Είναι αλήθεια πως στο ευρύτερο θέμα της οικονομίας το ΔΗΚΟ ταυτίστηκε εδώ και καιρό με τον ΔΗΣΥ, και ακόμη και αν λάβουμε υπόψιν την πολυτέλεια της κριτικής που προσφέρει η θέση της αντιπολίτευσης, τα δυο κόμματα θα μπορούσαν σαφώς να δουλέψουν θετικά σε σχέση με τη διαλυμένη οικονομία που αφήνει πίσω του ο Δημήτρης Χριστόφιας. Θα είναι όμως πολύ βαρύ να δοθεί η πολιτική ευθύνη για αυτά τα τόσο σοβαρά θέματα σε ΔΗΚΟικούς. Δηλαδή ο ΔΗΣΥ δεν έχει ικανά στελέχη; Δεν βλέπει πως ακούγεται πολύ ενοχλητικό το ξεπούλημα τόσο σημαντικών ευθυνών σε ένα κόμμα που η μόνη του διαχρονική πολιτική είναι η πλειοδότηση των ποσοστών του, πέραν ιδεολογίας, πέραν πολιτικής, πέραν δεοντολογίας;

Και για τους ημικρατικούς, από πού και ως που να μην ιδιωτικοποιηθούν; Προσέξτε, δεν θεωρώ πως αυτή μου η ερώτηση έχει σαφή απάντηση. Θεωρώ πως το καθεστώς των ημικρατικών πρέπει να αναθεωρηθεί με το βλέμμα στο όφελος του καταναλωτή, λαμβάνοντας υπόψη τις σύγχρονες συνθήκες. Αν μια ιδιωτική ΑΗΚ θα προφέρει καλύτερη τιμή από το πιο ακριβό ρεύμα στην Ευρώπη, ε, τότε γιατί όχι;

Πως είναι δυνατόν να δεσμευτεί ο Νίκος Αναστασιάδης σε κάτι το οποίο μπορεί να ανατραπεί εν πάση περιπτώσει πολύ νωρίς από τις ντιρεκτίβες τις τρόικας;

Θα ήθελα πάρα πολύ να ψηφίσω τον Νίκο Αναστασιάδη για τον πολιτικό άνδρα που είναι. Δεν θα μου είναι εύκολο να τον ψηφίσω αν κατέβει με διυλισμένες θέσεις και πολιτικές που στόχο έχουν  την εξασφάλιση της στήριξης του πιο νοσηρού πολιτικού χώρου της Κύπρου.(*)

Άλλωστε, εκείνοι έχουν περισσότερη ανάγκη τον Νίκο Αναστασιάδη παρά εκείνος αυτούς.

Αν καταλήξει να κατέβει ως υποψήφιος με τα δεδομένα που προδιαγράφονται, θα είναι πραγματικά πρόεδρος αμφίβολης χρησιμότητας.

 

(*)Και για να προλάβω τους πολυπληθείς αριστερούς αναγνώστες του ιστολογίου: δεν περπατά οποιαδήποτε κριτική σας. Αν δεν τα έκανε τόσο σκατά ο Χριστόφιας, και είχατε πιο δυνατή διαπραγματευτική θέση, και εσείς τα ίδια ανεμομαζέματα ανεμοσκορπίσματα θα κάνατε με τους λεβέντες του ΔΗΚΟ.

Το ξανακάνατε, έστω και αν εσείς το ονομάζετε «συνεργασία αρχών».