Οι έντεκα υποψήφιοι είναι τρεις. Ο εξής ένας:

 

Ναι, αναφέρομαι φυσικά στους έντεκα άνδρες και γυναίκες που εκδήλωσαν σήμερα επίσημο ενδιαφέρον για να μας κυβερνήσουν.

 

Δεν αναφέρομαι όμως στον Νίκο Αναστασιάδη που θα πάρει την ψήφο μου.

 

Αναφέρομαι σε εκείνο το πρόσωπο που είναι μεν υποψήφιος για την προεδρία, αλλά έχει ήδη ανεβάσει αρκετά υψηλά τον πήχη για να κερδίσει και  τον τίτλο του πλέον επικίνδυνου και λαϊκιστή πολιτικού που είχαμε ποτέ σε αυτό το επίπεδο.

 

Έχω πρόσφατα εμπλακεί σε διάφορες συζητήσεις δια ζώσης και ηλεκτρονικά με οπαδούς του κυρίου Γιώργου Λιλλήκκα, και έχω πάθει την πλάκα μου.

 

Ναι, απεχθάνομαι το όργιο της αφελούς  αριστερής προπαγάνδας που έχει ξεσηκωθεί στα αριστερά μπλοκ και στις αριστερές εφημερίδες, με στόχο να διασωθεί ότι μπορεί να διασωθεί από την τραγική προεδρία Χριστόφια, με ένα αξιοπρεπές ποσοστό για τον Σταύρο, που πιστεύω θα το πάρει τελικά.

 

Ναι, απεχθάνομαι τις τράμπες και το «πλάτιασμα» των πολιτικών θέσεων του Νίκου Αναστασιαδη για να πάρει μαζί του όσους περισσότερους αντιδραστικούς και εθνικιστές δεξιούς μπορεί. Τους περισσότερους εκ των οποίων θα έπαιρνε σε κάθε περίπτωση – χωρίς εκπτώσεις. 

 

Κατανοώ όμως γιατί το κάνουν αυτό και οι μεν και οι δε. Γυρίζουν πίσω σε κλασσικές παραταξιακές τακτικές για να συσπειρώσουν τον ευρύτερο χώρο που καλύπτουν τα δυο μεγάλα κόμματα. Αν υπάρχει και κάτι καλό σε αυτή τη διαδικασία είναι πως εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης έχει μείνει πίσω η γλωσσοδιάρροια για το Κυπριακό, και οι συγκρούσεις επιχειρημάτων (λέμε τώρα) που ακούμε, είναι πιο φυσιολογικές, πιο ευρωπαϊκές. Έχουν να κάνουν με την οικονομία, την κοινωνία και τη διαχείριση του συστήματος (φυσικά, εδώ είναι και η αχίλλειος πτέρνα του Σταύρου, αφού πολλοί από τους υποστηρικτές του δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά της ορθολογιστικής διαχείρισης από την ανατροπή).

 

Δεν χαίρομαι που έμεινε πίσω το άλυτο Κυπριακό, το οποίο για δέκα χρόνια έθαψαν και κράτησαν σαν ανοικτή και μολυσμένη πληγή, οι τραγικές επιλογές του ΑΚΕΛ, με τον εθνικισμό του Τάσσου και την ανικανότητα του Χριστόφια. Αντίθετα, αυτή τη φορά βρίσκονται στο προσκήνιο ζητήματα εκσυγχρονισμού, επιδιόρθωσης στρεβλώσεων, επανεξέτασης του ρόλου του κράτους και διάφορα άλλα σημαντικά ζητήματα, τα οποία λόγω του μεγάλου άλλοθι που άκουγε στο όνομα Κυπριακό, έμεναν πάντα πίσω.

 

Σε κάθε περίπτωση, η προεκλογική περίοδος μυρίζει τουλάχιστον διαφορετικά αυτή τη φορά, και τα επιτελεία Αναστασιάδη – Μαλά παίζουν κυρίως στο πλαίσιο του προσφάτως διαμορφωμένου περιβάλλοντος.

 

Αλλά, ο Λιλλήκκας!!!

 

Υποστηρίζεται υποτίθεται από το ακροδεξιό (και επονομαζόμενο σοσιαλιστικό) κόμμα της ΕΔΕΚ,  αλλά παίρνει υπερδιπλάσια ποσοστά από αυτή!  Χρησιμοποιεί μια πιασάρικη λαϊκίστικη αντιμνημονιακή πολιτική (έστω και αν το κόμμα που τον στηρίζει ψήφισε όλα τα σχετικά νομοσχέδια), αναμιγνύει κάποιες καλές ιδέες με αφελή ή ακόμα και συνειδητά ψευδή επιχειρήματα που αφορούν την οικονομία, την τρόικα, και βεβαίως το μεγάλο ψάρι, το φυσικό αέριο. Επιχειρήματα και ιδέες που δεν στέκουν καν σε επίπεδο πρωτοετούς φοιτητή των οικονομικών, και βρίσκει αρκετό κόσμο να τον στηρίζει!

 

Οι θέσεις του κ. Λιλλήκκα είναι τόσο εξωφρενικές, που δεν θα εκπλαγώ αν σε κάποια φάση μας εμφανιστεί και υπέρμαχος εκείνης της γελοίας ιστορίας με τα λεφτά των υποτιθέμενων ομογενών που βαστούν 650 δισεκατομμύρια δολάρια, και τα διαθέτουν προς όφελος Ελλάδας και Κύπρου! Οι περίεργοι αυτοί τύποι που για λόγους που δεν αντιλαμβάνομαι πλασάρουν αυτή την κωμική ιστορία, δεν τα κατάφεραν πολύ στην Κύπρο, αλλά στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί ολόκληρη κουλτούρα για αυτά τα μυστήρια δισεκατομμύρια!  Ε, ο Λιλλήκκας και οι ευφάνταστες οικονομικές του θεωρίες είναι το κατάλληλο άτομο να μας σώσει σε συνεργασία με αυτούς από την τρόικα!

 

Πέραν αυτών οι αξιολύπητοι  υποστηρικτές του κ. Λιλλήκκα τον λατρεύουν και για το μεγάλο του ΟΧΙ. Αν είναι δυνατόν τόσα χρόνια αργότερα βγάζουν και πανό και αφίσες με τονισμένο το ΟΧΙ – για να δώσουν ταυτότητα, και όταν αρχίσεις να μιλάς μαζί τους σε πιάνουν τα κλάματα!

 

Θα μας σώσουν από το σχέδιο Ανάν! Ποιο σχέδιο Ανάν ρε ηλίθιοι, που αν υπάρξει ποτέ άλλη ευκαιρία, θα παρακαλούμε να μας το ξαναφέρουν αλλά θα είναι πουλάκι που έκανε τσίου και πέταξε!

 

Επιχειρηματολογούν για τους άλλους δυο, τους βρίζουν (νομίζουν) ως Ανανιστές, και δεν κάνουν τον κόπο να δουν τον καθρέφτη: να δουν πως  μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια από τότε, είναι πιο γκρίζοι, πιο κουρασμένοι, και κυρίως λιγότεροι. Δεν βάζουν το χαμηλό έστω αι κιου τους να δουλέψει, και να τους πει ότι το Κυπριακό βρίσκεται σε απείρως χειρότερη μοίρα από τότε, η διχοτόμηση ανθίζει και μονιμοποιείται, και αυτοί οι κρετίνοι μιλούν για λύση που θα ξεκινήσει από τις μέγιστες θέσεις των πιο τολμηρών ονειρώξεων της πατριωτικής παράταξης!

 

Και βρίσκονται άνθρωποι που στηρίζουν Λιλλήκκα!!!

 

Απ’ όλη την ιστορία το πλέον τραγικό σημείο είναι οι επιλογές κάποιων ΑΚΕΛικών ψηφοφόρων, που ναι μεν νοιώθουν απογοητευμένοι για την προεδρία που τελειώνει, αλλά βρίσκουν καταφυγή στον πλέον επικίνδυνο και λαϊκιστή υποψήφιο, αφού η διαχρονική κομματική πλύση εγκεφάλου δεν τους επιτρέπει να αναγνωρίσουν τον κίνδυνο. Δεν τους παει να ψηφίσουν Αναστασιάδη, αλλά τους παει μια χαρά να ψηφίσουν Λιλλήκκα!

 

Ευτυχώς οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το  αστέρι του κ. Λιλλήκκα θα έχει ανώμαλη προσγείωση, αλλά ειλικρινά εύχομαι οι δυο άλλοι υποψήφιοι να καταφέρουν να τραβήξουν κοντά τους όσο το δυνατό περισσότερο κόσμο, γιατί, ο άνθρωπος αυτός δεν πρέπει απλώς να ηττηθεί: πρέπει να γελοιοποιηθεί μπας και καταφέρουμε να ζήσουμε μέσα στην επόμενη δύσκολη περίοδο χωρίς λαϊκισμό, δημαγωγία και Λιλληκκικές αερολογίες. 

 

 

Εμπάθεια; Ναι, το κείμενο βγάζει εμπάθεια, και θυμό. Τόσο που με αναγκάζει να αρθρογραφήσω έντονα και πολιτικά μετά από καιρό. Γιατί δεν έχουμε περιθώριο για άλλα, τόσο μεγάλα λάθη.

 

Και θα γίνω και πιο σαφής, έστω και αν θα αναφερθώ σε μάλλον απίθανο σενάριο: αν ετίθετο θέμα επιλογής μου μεταξύ Λιλλήκκα – Μαλά, θα ψήφιζα τον Μαλά. Όσο και αν ο Σταύρος δεν δείχνει δυστυχώς να έχει τα κότσια να αποκηρύξει την ανικανότητα και τα  λάθη του Χριστόφια, πιστεύω δεν θα μπορούσε να τα επαναλάβει κιόλας.

 

Τυχόν επιλογή Λιλλήκκα θα ήταν απείρως πιο επικίνδυνη.

 

Αδιαφιλονίκητο φαβορί.