Φοβάμαι.

 

Όταν οι προηγούμενοι έλεγαν πως «περάσαμε και αυτό τον μήνα», μην ανησυχείτε, ή «θα βρούμε και τα ριάλια για το Δεκέμβρη», ή ότι «τα ταμεία είναι γεμάτα μέχρι τον Μάιο», ανησυχούσα.

 

Δεν λύνονται τα προβλήματα μας με μπακαλίστικο τρόπο, έλεγα.

 

Όταν βγήκε ο Αναστασιάδης και ξαφνικά διέρρευσε πως οι εταίροι μας μείωσαν το ποσό που θα μας έδιναν από τα 17 δις στα 10δις, διερωτήθηκα: «καλά, ποιος θα καλύψει τη διαφορά;»

 

Σήμερα γίνεται και πάλι γιούρογκρουπ στο Δουβλίνο.

Δυο μέρες πιο πριν διέρρευσε η έκθεση της Κομισιόν που μιλούσε για την εκτόξευση του πακέτου στήριξης από τα 17 δις στα 23 δις.

Η κυβέρνηση εξηγεί την εξέλιξη στη βάση της  δεδομένης καθυστέρησης και ανευθυνότητας των προηγούμενων. Ξεχνούν όμως πως η απόφαση της 25^ης Μαρτίου βασίστηκε ακριβώς στο νούμερο των €17.2 δις.

Ο Όλι Ρεν μιλά για αβεβαιότητα. Οι πρόσφατες εξελίξεις δεν είναι εύκολο να δώσουν σιγουριά προσθέτει, τη στιγμή μάλιστα που αναφέρεται πιθανή (αισιόδοξη) συρρίκνωση της Κυπριακής οικονομίας κατά 14% μεταξύ 2013-14(*)

Ο οικονομικών του Λουξεμβούργου λέει είπαμε 10, θα πάρετε μόνο 10.

Το ίδιο και οι Γερμανοί.

Η οικονομικών της Αυστρίας λέει αν δεν βγαίνουν τα νούμερα, δεν θα εγκρίνουν το πακέτο τα εθνικά κοινοβούλια.

Ο Ντισελμπλοέμ λέει όλα είναι συμφωνημένα, δεν υπάρχουν εκπλήξεις.

Ο Αναστασιάδης στέλνει επιστολές και ζητά έξτρα βοήθεια.

Η εξίσωση δε μου βγαίνει εμένα, ούτε αυτή τη φορά.

(*) Ποιος ευρωκράτης που τα έχει 400 μπορεί να θεωρήσει σωστή τη θεραπεία για μια ομολογουμένως σοβαρή ασθένεια, που αν όλα πάνε καλά, και κάτι τι παραπάνω, θα δώσει σε δυο χρόνια μείωση του ΑΕΠ κατά 14%;