23 Απριλίου 2003
Ήταν Τετάρτη.
Στο διαμέρισμα που ζούσαμε τότε είχα ακούσει τις ειδήσεις από το βράδυ της Δευτέρας. Καθόμουν στο λαπ τοπ και μετέτρεπα τα CDs σε MP3s και αντιμετώπισα την είδηση με περιέργεια και ενδιαφέρον.
Τι εννοεί άραγε ο υπέρτατος εχθρός, ο Ραουφ Ντενκτάς; Τι έχει πάλι στο πίσω μέρος του μυαλού του;
Λίγους μήνες αργότερα την απάντηση την έδωσε ο βετεράνος Τουρκοκύπριος πολιτικός Μουσταφά Ακκιντζί: η απόφαση του ΕΔΑΔ για την Τιτίνα Λοιζίδου, και η αυξανόμενη αίσθηση του αδιεξόδου και της μιζέριας εντός της ΤΚς κοινότητας λόγω των επιτυχημένων χειρισμών Κληρίδη – Σημίτη σε σχέση με την ΕΕ, είχαν αρχίσει να δημιουργούν μια δυνητική βόμβα στον βορρά, και ο πάντα ξύπνιος Ντενκτάς θέλησε να την αποπυροδοτήσει ανοίγοντας τα καντζέλια.
Η ιστορία γράφτηκε από πολλούς ε πολλά μέρη και μέσα, και δεν έχω ούτε το χρόνο ούτε την νηφαλιότητα να ανατρέξω λεπτομερώς σε εκείνες τις στιγμές.
Θα βασιστώ πάλι σε άλλους:
Από τις Κυπριακές εφημερίδες, μόνο η Cyprus Mail έκανε φέτος εκτενή αναφορά:
Another monument to our division.
Από το BBC το 2003
Emotion as Cyprus border opens
Cypriots celebrate historic day
In pictures: Cyprus border reopens
Και από ελληνικό δημοσίευμα:
Το αδιαχώρητο στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.
Την πρώτη μέρα μετρούσαμε τις επισκέψεις στις εκατοντάδες. 10 χρόνια αργότερα έχουμε 22 εκατομμύρια. Περισσότεροι ΤΚ προς νότον παρά ΕΚ προς βορράν.
Το πιο συγκλονιστικό δεν είναι το νούμερο. Το πιο συγκλονιστικό είναι πως στα μυαλά πολλών δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα.
Μα τίποτα.
Γιατί *δεν* ήθελαν να αλλάξουν οτιδήποτε. Γιατί δεν βόλευε να αλλάξει κάτι, γιατί μέσα στην παράνοια δεκαετιών «δικαίου αγώνα» για το κυπριακό πρόβλημα πολλοί από εμάς βολεύονταν με το *να χάσουν παρά να μοιραστούν*.
————————————————————————————–
Άλλη μια δύσκολη νύχτα ψες.
Σκέψεις, προβληματισμός για το τώρα, για το αύριο του τώρα, κραιπάλες, υπερβολές, το καθήκον πάνω από όλα.
Όπως πάντα όμως πρωινός. Τα πρωινά είναι τώρα πεντάμορφα. Μετά τις βροχές του Απρίλη είναι δροσερά, είναι υγρά, είναι μυρωδάτα, και όταν μου έδωσε εκείνη η αύρα ένοιωσα για λίγο καλύτερα.
Επανάκτησα για λίγο εκείνη τη νηφαλιότητα που λέγαμε πιο πάνω.
Μπαίνω στο αυτοκίνητο και ο επιλογέας έβγαλε αυτό:
Σουρεαλισμός, ψυχεδέλεια.
Δεν είναι ο παραλληλισμός.
Αλλά πάντως έβαλα τα γέλια.
Στροβολιώτης 
ΑΗDR’s message on the tenth anniversary of the opening of the checkpoints in Cyprus
On the morning of 23rd April 2003, Nicosia was inundated with 1000’s of Cypriots waiting in disbelief and anticipation as news spread that the crossing point at the UN-controlled Ledra Palace Hotel was to be opened, allowing for Cypriots to encounter the ‘other’ side of their Island for the first time in 3 decades and for some, the first time in their lives.
Ten years on, the events of that day and the decisions surrounding it, can still be viewed as the as the most momentous and life changing for many Cypriots, since the division of the Island.
This historic moment coincided with the birth of many civil society organizations, including the Association for Historical Dialogue and Research (AHDR), who committed themselves to work for creating a basis for cooperation with the overall vision of a unified future for the island.
On this tenth anniversary, the AHDR would like to underline once more, the importance of contact, effective communication and cooperation between the members of all communities in Cyprus as means for creating a prosperous and peaceful future for all people of the island.
Ten years after the partial lifting of restrictions on the freedom of movement, Cyprus remains a divided country, the negotiations over a comprehensive settlement have once again reached a deadlock and the communication between Turkish Cypriots and Greek Cypriots remains limited.
However, it is important to remain optimistic and committed to a brighter future for the Island and to be mindful of the progress and opportunities that have arisen in the last 10 years, even if they have been limited.
In this respect, the AHDR calls on the leaders of the two main communities to cooperate with political parties and civil society across the divide, for the establishment of a supportive political climate for the promotion of a culture of trust and cooperation in Cyprus, a necessary condition for a lasting peace settlement of the Cyprus issue.
These ten years passed in a blink of an eye. The next ten years could go just as fast unless we seize opportunities, or even better, make them happen.
http://us4.campaign-archive2.com/?u=3f5118384d535193a71444d21&id=641489663f&e=f7862bab21
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
το μομέντουμ τις στιγμής έχει πια χαθεί οριστικά. Δεν υπάρχει τίποτα μα τίποτα που να μπορεί να το ξανα-αναβιώσει. Η πλειοψηφία ‘βολεύτηκε με το να χάσει παρά να μοιραστεί’. Τζίνοι ποτζεί τζιαι μεις ποδά. Ελάχιστοι με όραμα για το μέλλον, ελάχιστοι με θάρρος. Ας κλειστεί λοιπόν ο καθένας στο καβούκι του και ας έχει την ψευδαίσθηση της ‘καθαρότητας’ και της ‘αξιοπρέπειας’. Με τον ένα τρόπο ή τον άλλο ο κόσμος θα πάει μπροστά. Απλά εμείς μπορεί να μην μπορέσουμε να το βιώσουμε σωματικά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στις 23 Απριλίου 2013 κλείνουν 10 χρόνια από το άνοιγμα των οδοφραγμάτων. Αυτή η επέτειος είναι μια ευκαιρία για αναστοχασμό όσον αφορά την επίδραση αυτού του γεγονότος στην ποιότητα των διακοινοτικών σχέσεων στην Κύπρο.
Το θέμα είναι επίκαιρο και για ένα ακόμη λόγο: στην πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία είχε εκφραστεί από υποψήφιο ότι το άνοιγμα των οδοφραγμάτων παγιώνει τα τετελεσμένα της κατοχής και μειώνει την επιθυμία για επανένωση της Κύπρου.
Ας δούμε το θέμα πιο αναλυτικά. Η μελέτη της ποιότητας των σχέσεων μεταξύ των ομάδων (διομαδικών σχέσεων) είναι μία από τις κύριες ερευνητικές περιοχές της Κοινωνικής Ψυχολογίας. Οι ερευνητές που διερευνούν τις δι-ομαδικές σχέσεις ασχολούνται συνήθως με τη μελέτη των αναπαραστάσεων και των συναισθημάτων που έχουν τα μέλη μιας ομάδας για μια άλλη ομάδα, μελετούν τα φαινόμενα της προκατάληψης, των αρνητικών στερεοτύπων, την ύπαρξη ή την απουσία εμπιστοσύνης και μια σειρά άλλων παραγόντων που επηρεάζουν την ποιότητα των διομαδικών σχέσεων. Επιπρόσθετα, σήμερα υπάρχει μια πλειάδα μοντέλων και θεωριών που διερευνούν τους κοινωνιο-ψυχολογικούς μηχανισμούς μέσα από τους οποίους μειώνεται, αν υπάρχει, η προκατάληψη, αποδομούνται τα στερεότυπα, και καλλιεργείται η εμπιστοσύνη.
Μια από τις κύριες θεωρίες διερεύνησης των κοινωνιοψυχολογικών μηχανισμών μείωσης της προκατάληψης είναι η θεωρία της διομαδικής επαφής που διατυπώθηκε αρχικά ως «υπόθεση της επαφής» από τον Gordon Allport το 1954. Σύμφωνα με τον Allport, όταν μέλη δύο ομάδων, που διατηρούν αισθήματα προκατάληψης η μια για την άλλη, έρθουν σε επαφή κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες η προκατάληψη μειώνεται. Συγκεκριμένα, η επαφή πρέπει να α) παρέχει την ευκαιρία γνωριμίας και εξοικείωσης των ατόμων σε ανθρώπινο επίπεδο, β) γίνεται κάτω από συνθήκες ίσου στάτους/κύρους, γ) στοχεύει σε κοινούς στόχους και δ) στηρίζεται θεσμικά (από νόμους, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τις νόρμες κλπ). Εδώ είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι με τον όρο επαφή εννοείται η επικοινωνία, η συνομιλία με μέλος της άλλης ομάδας και όχι το γεγονός ότι κάποτε μπορεί κάποιος απλά να βλέπει τα μέλη της άλλης ομάδας.
Σύμφωνα με μια μεγάλη ανασκόπηση/ μετα-ανάλυση από τους Pettigrew και Tropp (2006), περισσότερες από 515 έρευνες έχουν διεξαχθεί ανά το παγκόσμιο, από το 1954 μέχρι το 2006, σε περιοχές όπως η Αμερική με παρελθόν ανισοτήτων μεταξύ των ομάδων (Αφρο-Αμερικανοί– Ευρω-Αμερικανοί), σε περιοχές όπως η Νότιος Αφρική (ομάδες σε αντιπαλότητα λόγω απαρτχάιντ), σε χώρες με οξείες και αιματηρές συγκρούσεις, όπως η Βόρειος Ιρλανδία (Καθολικοί και Προτεστάντες), αλλά και το Ισραήλ και η Παλαιστίνη. Αυτές οι έρευνες διεξήχθησαν από ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, πολιτικούς επιστήμονες, κοινωνικούς λειτουργούς και εκπαιδευτικούς. Δυστυχώς μέχρι το 2006, δεν είχε γίνει κάποια ανάλογη έρευνα για την Κύπρο.
Με βασικό ερώτημα «Μειώνει η επαφή την προκατάληψη;» η ανασκόπηση των Pettigrew και Tropp (2006), έδειξε ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των ερευνών η επαφή όντως μειώνει την προκατάληψη. Επιπλέον, η ανασκόπηση αυτή έδειξε ότι οι προϋποθέσεις που είχε θέσει αρχικά ο Allport δεν πρέπει να θεωρούνται αναγκαίες προϋποθέσεις για επιτυχή επαφή, αλλά παράγοντες μεγιστοποίησης, όταν τηρούνται, των θετικών αποτελεσμάτων της επαφής. Αξίζει να σημειωθεί πως η ανασκόπηση, συγκρίνοντας διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές του κόσμου, δεν διέκρινε διαφορές στην αποτελεσματικότητα της επαφής.
Από αυτή τη σκοπιά, το άνοιγμα των οδοφραγμάτων στις 23 Απριλίου 2003 ήταν μια σημαντική ερευνητική ευκαιρία να διερευνηθεί η «υπόθεση της επαφής» και στην Κύπρο. Η πρώτη σειρά ερευνών έγινε σε συνεργασία με το Κέντρο Μελέτης Διομαδικών Συγκρούσεων στο Τμήμα Πειραματικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης το 2007-2008 και αφορούσε έρευνα πεδίου με ερωτηματολόγιο από αντιπροσωπευτικό δείγμα Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων , παρόμοια έρευνα στον ειδικό πληθυσμό του μεικτού χωριού της Πύλας και διαχρονική έρευνα στα πλαίσια ενός δημοτικού και ενός γυμνασίου της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Έρευνες έγιναν στη συνέχεια από τον Όμιλο Ιστορικού Διαλόγου και Έρευνας και το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, αλλά και από το Εργαστήριο Γενετικής Κοινωνικής Ψυχολογίας του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου στα πλαίσια εκπόνησης προπτυχιακών, μεταπτυχιακών και διδακτορικών διατριβών (Ψάλτης, 2008; Psaltis, 2011, Tausch et al. 2010). Όλες αυτές οι έρευνες με δείγμα παιδιά και ενήλικες, είκοσι (20) στον συνολικό τους αριθμό, περιλαμβάνουν επίσης διαχρονικές έρευνες, πειραματικές έρευνες, έρευνες εστιασμένων συζητήσεων και συνεντεύξεις που διερευνούν την σχέση της επαφής-επικοινωνίας Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων σε σχέση με τα συναισθήματα προκατάληψης, τον βαθμό εμπιστοσύνης, την επιθυμία για συμβίωση με μέλη της άλλης κοινότητας όπως και τη διερεύνηση των κοινωνιο-ψυχολογικών μηχανισμών που ενεργοποιούνται για τη μείωση της προκατάληψης κατά ή μετά την επαφή.
Από τις 23 Απριλίου 2003 μέχρι σήμερα, υπολογίζεται ότι σημειώθηκαν περίπου 8,000,000 διελεύσεις Ελληνοκυπρίων και 14,000,000 διελεύσεις Τουρκοκυπρίων από τα επτά (7) σημεία διέλευσης. Κάθε διέλευση, με δεδομένο τον γεωγραφικό διαχωρισμό, αποτελεί μια ευκαιρία για επαφή-επικοινωνία ανάμεσα σε ένα Ελληνοκύπριο/α και ένα Τουρκοκύπριο/α. Όλες οι προαναφερθείσες έρευνες μέτρησαν λοιπόν την ποσότητα και ποιότητα πραγματικής επαφής-επικοινωνίας καθώς και γενικότερα την υπάρχουσα ποιότητα των διακοινοτικών σχέσεων (προκατάληψη, εμπιστοσύνη, αισθήματα απειλής κλπ) και κατέδειξαν ότι σε μεγάλο μέρος και των δύο μεγαλύτερων κοινοτήτων της Κύπρου υπάρχουν αρνητικά συναισθήματα της μιας κοινότητας για την άλλη και ακόμη μεγαλύτερη δυσπιστία και αισθήματα ρεαλιστικών (το αίσθημα ότι η άλλη κοινότητα απειλεί την ευημερία ή την πολιτική μας εξουσία) ή συμβολικών απειλών (το αίσθημα ότι διαφέρουμε πολύ από τους άλλους ή ότι οι άλλοι αποτελούν απειλή για την ταυτότητά μας). Οι ίδιες έρευνες, όμως, κατέδειξαν ότι, όπως είχε προβλέψει και ο Allport, η επαφή με μέλη της άλλης κοινότητας μειώνει το βαθμό προκατάληψης για την άλλη κοινότητα. Ο βαθμός μάλιστα αποτελεσματικότητας της επαφής είναι στα ίδια επίπεδα, αν όχι ακόμη μεγαλύτερα και από αυτά που έδειξε η ανασκόπηση των Pettigrew και Tropp (2006) σε άλλες μετα-συγκρουσιακές κοινωνίες και στις δύο κοινότητες. Επιπλέον, ιδιαίτερα αποτελεσματική κρίνεται η δι-ομαδική επικοινωνία για τα άτομα νεαρότερης ηλικίας τα οποία συνήθως για πρώτη φορά συναντούν μέλος της άλλης κοινότητας. Ιδιαίτερα αποτελεσματική είναι επίσης η επικοινωνία που γίνεται στα πλαίσια φιλίας που έχει αναπτυχθεί μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Συγκεκριμένα σε πρόσφατη έρευνα μας ένα 35% των Τουρκοκυπρίων αναφέρει ότι έχει τουλάχιστο ένα/μια Ελληνοκύπρια/ο φίλη/ο ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους Ελληνοκύπριους είναι 15%. Σημαντικό είναι επίσης ότι αυτά τα ποσοστά βρίσκονται τα τελευταία χρόνια σε ανοδική πορεία και είναι ένα γεγονός που έχει σπανίως επισημανθεί και συζητηθεί δημοσίως ενώ αντίθετα η πολυσυζητημένη πρακτική κάποιων Ελληνοκυπρίων να επισκέπτονται τα καζίνο αφορά μερικές εκατοντάδες άτομα που σε στατιστικούς όρους μεταφράζεται σε ποσοστό πολύ μικρότερο του 1%.
Κάποιες από τις έρευνες μας έχουν επίσης διαλευκάνει σε μεγάλο βαθμό ότι οι μηχανισμοί που ενεργοποιούνται με την επαφή και οδηγούν στην μείωση της προκατάληψης είναι η μείωση του αισθήματος των απειλών, των αρνητικών στερεοτύπων, και του διομαδικού άγχους όπως και η αύξηση της ικανότητας λήψης της οπτικής της άλλης κοινότητας. Επίσης η επαφή δεν βρέθηκε να μειώνει απλά τα αρνητικά συναισθήματα για την άλλη κοινότητα, αλλά να αυξάνει τον βαθμό εμπιστοσύνης για την άλλη κοινότητα – απαραίτητο συστατικό για την εξεύρεση βιώσιμης λύσης στο κυπριακό πρόβλημα. Τέλος, ίσως το πιο σημαντικό εύρημα από πολιτικής σκοπιάς, είναι ότι τα θετικά αποτελέσματα της επαφής αυξάνουν και την επιθυμία για συμβίωση και επανένωση με την άλλη κοινότητα και αυτό ισχύει και για τις δύο κοινότητες. Όλα τα πιο πάνω ευρήματα μετατρέπουν σε εντελώς ανυπόστατο τον ισχυρισμό ότι το άνοιγμα των οδοφραγμάτων «τσιμεντώνει τη διαίρεση». Επομένως, το επιχείρημα ότι τα οδοφράγματα πρέπει να κλείσουν γιατί εδραιώνουν τα τετελεσμένα επί του εδάφους είναι εντελώς αντίθετο με τα ερευνητικά δεδομένα όχι μόνο της Κύπρου αλλά και του παγκόσμιου.
Αυτό που πρέπει να επιδιώξει η πολιτική ηγεσία είναι να στηρίξει και να αυξήσει την ποσότητα και ποιότητα της επαφής η οποία κυρίως για την Ελληνοκυπριακή κοινότητα βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα, (33% των Ελληνοκυπρίων δεν έχει περάσει ποτέ στην άλλη πλευρά του οδοφράγματος μέχρι σήμερα), η επαφή λαμβάνει χώρα κυρίως στη Λευκωσία, και τα άτομα που κάνουν συχνές επισκέψεις βρίσκονται μεταξύ 10-15% των Ελληνοκυπρίων. Ιδιαίτερα σε καιρούς δύσκολους για την οικονομία της Ελληνοκυπριακής κοινότητας, ας σημειωθεί ότι τακτικές επισκέψεις στην Ελληνοκυπριακή κοινότητα κάνει περίπου το 40% των Τουρκοκυπρίων με κύριο λόγο επίσκεψης τα ψώνια.
Βιβλιογραφικές Αναφορές
Psaltis, C. (2011). Intergroup trust and contact in transition: A social representations perspective on the Cyprus conflict. In (Ed.) I. Markova & A. Gillespie, Trust and Conflict: Representations, Culture and Dialogue, (pp. 83-104), London: Routledge.
Tausch, N., Hewstone, M., Kenworthy, J., Psaltis, C., Schmid, K., Popan, J., et al. (2010). Secondary Transfer Effects of Intergroup Contact: Alternative Accounts and Underlying Processes. JournalofPersonality & SocialPsychology, 99, 282-302.
Ψάλτης, Χ. (2008). Χαρτογραφώντας το πεδίο των διακοινοτικών σχέσεων: Μια Κοινωνιο-Ψυχολογική ανάλυση. Διεθνής και Ευρωπαϊκή Πολιτική, 11, 133-143.
Γράφει: Χάρης Ψάλτης
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τα πιο πάνω είναι θεωρητικά και σε τίποτε δεν εξυπηρετούν . Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα συμβίωσης με το σύνοικον στοιχείο και οπωσδήποτε αυτοί που αναφέρονται σε θέματα επαναπροσέγγυσης μετά απο μία δεκαετία που άνοιξαν τα οδοφράγραματα φαίνεται ότι στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν κάτι πονηρό.Το θέμα είναι απλό. Υπάρχει θέληση για λύση απο τις ηγεσίες???Είναι γεγονός ότι και εμείς κάναμε λάθη αλλά δεν πιστεύω ότι υπήρξαν ειλικρινές προθέσεις είτε απο την μιά είτε απο την άλλη πλευρά για επίλυση του Κυπριακού. Εμείς ως Ελληνοκυπριακή πλευρά ουδέποτε μα ουδέποτε πήγαμε προετοιμασμένοι στις συνομιλίες παρα μόνο στηριζόμασταν στην αρνητικότητα κάθε φορά της Τουρκικής πλευράς και μας ικανοποιούσε να μιλούμε για την αδιαλαξία της Τουρκικής πλευράς η οποία όντως μέχρι σήμερα φερεται προκλητικά πιθανώς και λόγω κάποιων δικών μας σφαλμάτων.Δεν το αποκλείω. Το κυπριακό δεν είναι θέμα επαναπροσέγγυσης είναι καθαρά θέμα αποφασης πολιτικής των εκάστοτε ηγεσιών. Για να τεκμειριώσω ότι ποτέ δεν διδασκόμεθα απο τα παθήματα μας θα αναφέρω δειγματοληπτικά το τελευταίο Eurogroup όπου πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας η δική μας πλευρά η επίσημη κυβέρνηση το κράτος μας παρουσιάστηκε εντελώς απροετοίμαστο με τις γνωστές συνέπειες. Αυτό με λίγα λόγια γινόταν πάντα τουλάχιστο μέχρι σήμερα και εμείς απο την πλευρά μας δηλαδή οι πολίτες ανεχόμαστε όλους αυτούς να μας εξουσιάζουν και να τους έχουμε προστάρηδες στο τιμόνι του τόπου.Κακώς. Το θέμα είναι ότι ο κάθε λαός έχει τον ηγέτη που του αξίζει ,τον εκάστοτε ηγέτη . Τον ίδιο και εμείς. Άρα να μήν παραπονιούμαστε.ούτε για τους νύν ούτε για τους πρίν. Εμείς τους εκλέξαμε δημακρατικά.
Το βασικό όμως αγαπητοί φίλοι θα πρέπει όλοι να προβληματιστούμε που βαδίζουμε διότι φαίνεται ότι το καράβι Κύπρος σύντομα και σε ανύποπτο χρόνο θα βυθιστεί αν δεν ενεργήσουμε άμεσα. ένα θεωρώ δεδομένο. Χρειαζόμαστε τάχιστα το νοικοκύρεμα αλλά όχι με τον τρόπο που εισηγήται η Τροικα. Επίσης ένα μόνο θα πώ . Οι τροικανοί έχουν δίκαιο μόνο σε ένα πράγμα .ότι πρέπει να νοικοκυρευτούμε. Το πώς όμως θα πρέπει εμείς να το επιλέξουμε διότι η μέθοδος της Τροικας μας οδηγεί στην καταστροφή και τον αφανισμό.Αυτοί οι άνθρωποι δεν πέτυχαν λύσεις σε καμία χώρα.Θα επιτύχουν σε εμάς.ΟΧΙ. Προσωπικά θεωρώ ότι θα πρέπει να προχωρήσουμε να επιβιώσουμε με αυτά που διαθέτουμε να αυξήσουμε την παραγωγή τη γεωργική για τις δικές μας ανάγκες και να μήν εισάγουμε, τον τουρισμό , σταδιακή ανάπτυξη ευέλικτων βιομηχανικών μονάδων,κ.λ.π..Να εισάγουμε τα άκρως απαραίτητα, φάρμακα κ.λπ. Να προωθηθεί και η συναλλαγή εντός Κύπρου του δολαρίου και της Αγγλικής Λίρας ταυτόχρονα με το ευρώ .Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε αλλά δυστυχώς δεν έχουμε και ούτε είχαμε στο τιμόνι ανθρώπους με όραμα.Φυσικά ο λαός δεν είναι άμυρος ευθυνών.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Επαίτιος νοσταλγίας της πατριας γης, φορτισμένη με βαθια, υγιή ανθρώπινη συναισθηματικότητα, μας θύμισε ο κος Στροβολιώτης, διαπιστωνοντας στην κατακλείδα:
» παράνοια δεκαετιών «δικαίου αγώνα» για το κυπριακό πρόβλημα πολλοί από εμάς βολεύονταν με το *να χάσουν παρά να μοιραστούν*.»
Το μήνυμα ελήφθει!!
Μολις περασε μια άλλη επαίτιος (24/4/2004), οταν:
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ, ΤΟ ΗΡΩΪΚΟ “ΟΧΙ” ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ.
… http://olympia.gr/2013/04/24/anan-cyrus/
Σας αφηνω να ανατρέξετε στην πληθώρα αναφορων και σχολίων.
Οψόμεθα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ΟΙ αναφορές στο συγκεκριμένο χώρο εμπίπτουν συνήθως στην κατηγορία των εθνικιστικών σκουπιδιών. Για τα σχόλια δεν ξέρω, δεν πρόλαβα να δω, με έπιασε η αναγούλα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Λυπαμαι που εχετε γαστρικο προβλημα. Αφου υπαρχει, μην ανατρεξετε στα σχολια. Ειμαι σιγουρος οτι τα φανταζεστε τι ειναι. Αρκει !!
1) Και παλι θελω να υπογραμμισω οτι, κατ’ ουσιαν, δεν απαντω σε εσας προσωπικα. Γνωριζω οτι ειστε γνωστης. Οι υπογραμμισεις σας, απο την μια, και οι σιωπη σας, απο την αλλη, δινουν «το μηνυμα» σαφέστατο. Μονο γνωστες, και με πολυ συγκεκριμενους στοχους, δινουν τοσο σαφες μηνυμα.
Απλα προσπαθω να εμπλουτισω τις πληροφορίες των επισκεπτων σας, σε όλη την γκαμα του γκριζου και οχι, απλα, με όρους «σκουπιδι – χρυσος».
2) Ο ορος «σκουπιδι» εκτοξευεται εκατερωθεν μεταξυ «εθνικιστων» και «διεθνιστων». Δεν με αγγιζει. Δεν γνωριζω, μονον, αν και εις την Κυπρον ο ορος «εθνικιστης» συμπιπτει -ή σχεδον- με το «πατριωτης».
3) Εκεινο που μου έκανε εντυπωση στο παρον αρθρο σας ειναι η τοσο εντονη επικληση του ανθρωπινου συναισθηματισμου για πολιτικους στόχους.
Παλαιότερα, αυτο με αναγουλιαζε και μενα. Οχι πλέον. Παλιωσα αρκετα, φαινεται.
Καλη σας ημέρα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κατά την άποψη μου ο «διεθνιστής» μπορεί να είναι και κακός. Ο εθνικιστής είναι σίγουρα κακός! Συνεπώς, ό,τι εκτοξεύει, είναι συνήθως .. σκουπίδι!
Το ιστολόγιο *και* συναίσθημα έχει, *και* πολιτικούς στόχους έχει. Πιστεύω έχω την άδεια σας για αυτό.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Οι Ελληνες ησαν ΑΡΧΑΙΩΘΕΝ «διεθνης» λαος.
Ποτε δεν γκετοποιηθηκε. Παντα προσαρμόζετο και εκτιθετο διαλεκτικα στον (τοπικο) «δημο» και μαλιστα επικοδομητικα για τον «δημο».
Παρ’ ολα αυτα, διακρινετο για τους λογους και τις πράξεις του, λογω Ελληνικης Παιδειας.
Δεν βλέπω γιατι θα πρέπει να δεχτω να αλλο «διεθνισμο» απο αυτον.
Ισως γνωριζετε οτι στην Ελλαδα εχουν εισρευσει πανω απο 2 εκ. αλλοδαποι, στην συντριπτικη τους πλειοψηφια μουσουλμανοι, ετοιμοι να εργαστουν για «ψηχία», δυο πιάτα φαϊ και ενα αντισκηνο.
Οποιος διαμαρτυρεται επ’ αυτου χαρακτηριζεται «εθνικιστης» και «ρατσιστης».
Περι ποιου «διεθνισμου» μιλαμε, ποιου «εθνικισμου» και, κυριως, σε ποιους «βαζομε πλατη»;;
Ενα αρθρο σας επ’ αυτου θα εδινε, μαλλον, ωραιο εναυσμα επικοδομητικης συζητησης.
Καλη μερα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σσσσσσ . . . . . . . . . . θα μιλήσει ο Νίκαρος.
/
/
/
/
Σσσσσσ . . . . . . . . . . . . .έτον, έτον.
/
/
/
/
Κκούχχου κκούχχου ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΙ . . . . . . . . ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΙ ΛΕΩ . . . . .
/
/
/
/
/
Κκούχχου κκούχχου . . . . . . .
/
/
/
/
/
Ππππρρρρρρρρρ . . . . . . . . . . . . . .
/
/
/
/
ΠΑΡΑΚΑΛΩ
/
/
/
/
/
ΠΑΡΑΚΑΛΩ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το αστείο σου είναι εδώ και καιρό κακόγουστο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΥΠΡΟΥ. ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΟΡΟΙ & ΜΝΗΜΟΝΙΟ. ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΡΩΤΟΙ (σσ. ;;;)
http://olympia.gr/2013/04/25/%ce%b4%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%ba%cf%85%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5/
( παρατίθεται scibd document)
Kαλη δύναμη
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ευχαριστώ για την ευχή. Τα άλλα πρέπει να τα διαχειριστούμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι πραγματικά πολύ ανησυχητικοί οι όροι. Εχουν κυριολεκτικά διεισδήση σε όλα τα φάσματα και δραστηριότητες του κράτους και μάλιστα με την επιβολή των δικών τους θέσεων σε όλα ανεξαιρέτως τα θέματα. Ακόμη και στο θένμα του φυσικού αερίου τα έσοδα του οποίου ούτε καν δέκτηκαν σε αριθμούς εντούτοις καθορίζουν διαδικασίες και εισέρχονται σε απιτήσεις που αφορούν θέματα μελετών και χρηματοδότησης έργων πράγμα πολύ ανησυχητικό και απο την άλλη διαβάζοντας αυτή τη σύμβαση διερωτάται κανείς έαν όντως έχουμε κυβέρνηση με συγκεκριμένες αρμοδιότητες ή εάν απλώς εκτελούν τις οδηγίες της τρόικας. Και αυτό φυσικά είναι για μένα ως Κύπριο πολίτη υποτιμητικό εξευτελιστικό και έχει πραγματικά χαθεί κάθε ίχνος εθνικής κυριαρχίας. Κάποιοι ομιλούν για χάραξη πολιτικής με εμπειρογνώμονες και σχέδια εξόδου απο την κρίση. έχω την ταπεινή άποψη ότι τελικά αγαπητοί φίλοι ότι άλλοι κυβερνούν κατα παράβαση του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα πρέπει κάποιοι να λογοδοτήσουν για όλες τις εγχωρήσεις που έγιναν είτε νομοθετικά είτε διοικητικά. Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και σε καμία περίπτωση για τριάντα αργύρια δεν θα έπρεπε να προχωρήσουμε σε αυτού του είδους τις εκχωρήσεις. Σίγουρα και το λέω μετα βεβαιότητας , δική μου θέση και άποψη , είναι ότι η ιστορία θα γράψει με μελανά γράμματα την γενιά αυτή των πολιτικών αλλά ταυτόχρονα θα γράψει και για εμάς τους κοινούς θνητούς το λαό , που με την ανοχή μας και τη συγκατάθεση μας ενεργήσαμε όλοι μαζί για την εξαθλίωση της πατρίδας μας . Ντροπή πραγματικά. Είναι καλύτερα να αναγεννηθούμε απο τη στάχτη να πάμε ΝΑΙ 30 χρόνια πίσω ( που δεν το πιστεύω ) αλλά με αξιοπρέπεια και τόλμη να διεκδικήσουμε και να φέρουμε την πατρίδα σε τροχιά ευημερίας. Μπορούμε φτάνει να το θελήσουμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μπααά.. εχω «ομοιδεάτη» στην «μαρτυρική μου» – κατα Στροβιλιώτη- πορία;;
Καλως τον 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στην πραγματικότητα, αναγέννηση από τη στάχτη μας θα αναγκαστούμε να κάνουμε *και* κάτω από το μνημόνιο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εν ονόματι της Εθνικής κυριαρχίας αλλά και του γοήτρου μας χρειάζονται θυσίες και ας είναι και κάτω απο το μνημόνιο. Δυστυχώς κάποιοι δεν έχουν καταλάβει σε αυτό τον τόπο ότι το χρήμα και η καλοπέραση δεν είναι το πάν .ΣΙΓΟΥΡΑ στη ζωή μας, στο πέρασμα αυτό το γρήγορο το επίγειο υπάρχουν πολλά πιο σημαντικά πράγματα απο το χρήμα και την καλοπέραση. Δεν μπορούν όμως πολλοί να συλλάβουν αυτή την ιδέα για αυτό και δεν είναι ευτυχείς.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θα μπορούσα να συμφωνήσω, αν το τραγούδι το έβαζε άλλος. Εσύ είσαι συνήθως διφορούμενος 🙂
Άρα;;;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χε χε χε, για τους Αμερικάνους οι Τσετσένοι, τωρά εγινήκασιν τρομοκράτες! Άου ου ου ου ου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ 14:43, ως μια προσεγγιση της πολιτικης ΗΠΑ στις ακραίες «ακτιβιστικες» ομαδες (εν προκειμενω στην Συρια)
Islamist Rebels Create Dilemma on Syria Policy
…για ποιον Θεο ;;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αν είχαμε λύση το 2004 πιθανό να γλυτωναμε και την φούσκα των ακινήτων αφου η ζήτηση της γης και κατοικιών θα μειώνοταν και η σημερινή οικονομική κατάσταση να ηταν καλύτερη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αν είχαμε λύση το 74 τώρα θα γινόμασταν μαλιά κουβάρια. Ρε φίλε δεν κάμνομεν για τίποτε. Είμαστεν άχρηστοι, δεν μπορούμεν να αυτοδιοικηθούμεν. Από τη στιγμή που μας εξαπολύσαν οι Εγγλέζοι, η φυσική νομοτέλεια δείχνει Τουρκίαν πάλε. Είτε μας αρέσει είτε όχι (που βεβαίως δε μας αρέσει) εκεί θα καταλήξουμεν. Και εμείς και αργότερα και η Ελλάδα. Τα ψέμματα και τα παραμύθια κάποτε τελειώνουν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κυπριακου Μνημονιου το αναγνωσμα, προσχωμαι :
O ESM ΔΕΝ ΣΥΝΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΚΥΠΡΟΥ !
Γράφει ο Πόρτα – Πόρτα
(σσ προσοχη σε αυτον τον ΠΠ, προκαλει γαστρικες διαταραχες στους ευαισθητους)
…ο οποιος καταληγει :
ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΔΕΝ ΕΜΑΘΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ… ΗΤΑΝ ΣΕ ΜΟΝΙΜΗ ΚΟΠΑΝΑ ΑΠ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΑΠ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ !
http://olympia.gr/2013/04/28/o-esm-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%85%CF%80%CE%B5%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%B7-%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85/#more-268985
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Economic crisis casts pall over north-south crossings anniversary in divided Cyprus
(Petros Karadjias/ Associated Press ) – FOR STORY CYPRUS BREAKING BARRIERS – In this Sunday, April 21, 2013, Greek Cypriot Yiannis Maratheftis, right, forged what some would consider the unlikeliest of friendships with Turkish Cypriot Fethi Akinci, as they stand near the Ledra Street crossing point in Cyprus’ divided capital Nicosia. Akinci almost killed Maratheftis in battle with a gunshot to the head, but the two men met after Maratheftis wrote a book and following the opening of border restrictions allowing their reconciliation. April 23, 2013 marks the 10th anniversary of the crossing point openings that was the culmination of a groundswell of anger from Turkish Cypriots at seeing their future drying up amid a collapsing economy.
CAPTION
0
Share to Facebook
Share on Twitter
Add to PersonalPost
Save to Kindle
Share via Email
Print Article
More
By Associated Press, Published: April 27
NICOSIA, Cyprus — When the barriers carving Cyprus in half were finally breached 10 years ago this week, Turkish Cypriot Fethi Akinci forged what some might consider the unlikeliest of friendships with Yiannis Maratheftis — the Greek Cypriot he almost killed in battle with a gunshot to the head.
The shooting took place on a July morning in 1974, as invading Turkish forces pushed forward in the wake a failed coup by supporters of uniting the island with Greece. The friendship took root once the two men, now in their 60s, met in 2009, an encounter made possible by the checkpoint openings. Akinci had discovered from a book Maratheftis wrote that the soldier he’d shot was alive — and sought out his onetime enemy.
More business news
Big gains in fighting infectious diseases
5:22 AM ET
Medicine has made great strides in treating infectious disease over the past century. The big challenge for health providers today is tackling chronic illnesses, such as diabetes and heart disease. Such ailments account for a great portion of spending on patient care. Read related article.
GOP moves away from entitlements and toward tax reform in budget deal
Lori Montgomery 2:31 AM ET
House Republican leaders put an emphasis on overhauling tax code ahead of talks over the debt limit.
Recap: Senate takes a key step toward an Internet sales tax
1:20 AM ET
Bill would give states the authority to collect sales taxes on all Internet purchases.
More business news
The story of Maratheftis and Akinci was one of the many signs of reconciliation that emerged after the barriers were opened, allowing crossings after three decades of complete separation. The number of crossings has now reached into the millions. But these flickers of hope for reunification are at risk of being snuffed out as the island confronts what could be its worst economic crisis, making prospects for reconciliation appear dimmer than ever.
With its once-robust banking sector decimated and unemployment soaring amid harsh EU-imposed austerity, Greek Cypriots seem to have little appetite for any radical and potentially expensive change that would add to their overwhelming sense of uncertainty about their future. The island joined the European Union in 2004, but membership benefits only extend to residents in the south. The Turkish Cypriots, on the other hand, have had a close-up look at the financial chaos that EU membership can bring, and may be in no hurry to join the club.
“It worsened the prospect for settlement,” says Hubert Faustmann, political science professor at the University of Nicosia. “A solution is costly, and there is less money now or hardly any money if any money left to finance that.”
There’s been no 10th anniversary commemoration this week. That early euphoria amid scenes of a crush people eager to cross over and see homes and properties that belonged to families for generations — then left hastily left behind — is now a faded memory.
Turkish Cypriots were first to rebel in the early 2000s against their isolation, angry at seeing their future drying up amid a collapsing economy. That compelled Turkish Cypriot authorities to loosen restrictions on crossings and to open checkpoints, putting an end to the Turkish Cypriots’ nearly complete isolation on a sliver of territory recognized by no other country than Turkey.
“The opening of the gates, had opened a big door for … the Turkish Cypriots because we were in a sort of enclave” said Turkish Cypriot Hassan Cirakli, sitting with his former Greek Cypriot schoolmate and close friend, Andreas Paralikis, in the shadow of a 12th-century cathedral converted into a mosque in the northern part of Nicosia. “We didn’t have any relations with the outside world.”
But the lack of a deal after so many failed attempts has sapped all optimism that reunification is possible, says Ahmet Sozen, chair of the political science department at Eastern Mediterranean University in the north.
Sozen said without real political progress, all the crossing points appeared to do was to bestow a kind of strange “normality” to the status quo.
“Unfortunately the crossing openings failed to make a huge positive difference as to how people on both sides of the divided perceive each other,” says Sozen. “People in their subconscious have been reconciled with the idea that this is perhaps the best arrangement.”
That pessimism doesn’t faze Maratheftis or Akinci.
“Now we’re fighting for peace in the same trench,” said Akinci.
Maratheftis still has the bullet fragments embedded in his skull but bears no grudges. These days, the two men recount their story to schoolchildren on both sides of the divide, part of a personal quest to erase the mistrust that the barriers sustained.
http://www.washingtonpost.com/business/economic-crisis-casts-pall-over-north-south-crossings-anniversary-in-divided-cyprus/2013/04/27/61e9b8c8-af31-11e2-b59e-adb43da03a8a_story.html
Μου αρέσει!Μου αρέσει!