Δεν έχει σχέση η «δημοκρατία» με το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Νομίζω πως το πιο ισχυρό επιχείρημα υπέρ της συνέχισης της λειτουργίας της ΕΡΤ είναι πως σε αντίθετη περίπτωση ενισχύονται οι λαϊκίστικες ανεύθυνες φωνές της αριστεράς και της δεξιάς (εκείνοι δηλαδή που είχαν αντιταχθεί στις προηγούμενες προσπάθειες συγυρίσματος του οργανισμού, και εκείνοι που καλούσαν τον κόσμο να μην πληρώνει το λογαριασμό για την ΕΡΤ).

Εκεί που φαινόταν πως ο κίνδυνος μιας καταστροφικής κυβέρνησης Τσίπρα απομακρυνόταν, με αυτή την εξέλιξη μην εκπλαγείτε να τον δείτε πάλι στην κορυφή των δημοσκοπήσεων.

Πέραν τούτου, δεν μου αρέσει η εξέλιξη. Και παρά το γεγονός ότι απέχω εδώ και πάρα πολλά χρόνια από τηλεθέαση, ενώ δε γνωρίζω όλες τις λεπτομέρειες της περίπτωσης, έχω όμως άποψη για το θέμα, που ξεκινά από το ράδιο, ξεκινά από το ΡΙΚ: δεν μπορώ να διανοηθώ σε καμιά περίπτωση το κλείσιμο του ΡΙΚ, ειδικά του ραδιοφώνου, εδικά του Τρίτου Προγράμματος. Ελένη Βρετού, Πόλα Σπόντα, ακόμα και ο πιο συγκρατημένος Χατζηπαναγής, κάνουν εκπομπές διαμάντια κάθε πρωί, οι οποίες ορίζουν  τη συνολική επικαιρότητα. *Δεν* εμπιστεύομαι άλλο σταθμό, είτε λόγω πολιτικής φόρτισης, είτε λόγω επιχειρηματικής φόρτισης, είτε ελλιπούς δημοσιογραφικής στελέχωσης.

Αυτή μου η άποψη πάει πίσω πολλά χρόνια, από τον πρώτο καιρό του Τρίτου Προγράμματος που ήταν από την αρχή επιτυχημένο (όχι μόνο για τις πολύ καλές ειδησεογραφικές του εκπομπές), και δέχτηκε την κριτική των αντιπάλων του ιδιωτικών ραδιοσταθμών – είτε για οικονομικούς λόγους είτε σε κάποια φάση για πολιτικούς, όταν το σύνολο των ιδιωτικών ραδιοσταθμών είχαν βυθιστεί στον εθνικισμό.

ΕΡΤ

Άρα αν ετίθετο ανάλογο ζήτημα, για κλείσιμο του ΡΙΚ, ποια θα ήταν η θέση μου;

Θα ήταν αυτή:

Αν  μπορούσα να πεισθώ πως το κλείσιμο έχει να κάνει με το γεγονός πως εκτός από την Βρετού και τους άλλους καλούς, το ΡΙΚ έχει και κάποιους κακούς υπάλληλους, έχει και λειτουργίες τρελές (Παράδειγμα: δελτίο ειδήσεων στις 19.00, κοινή μετάδοση Πρώτου και Τρίτου προγράμματος: λέει το δελτίο ειδήσεων μια φωνή, το αναγγέλλει άλλη!),  και πως το κλείσιμο έχει να κάνει με την ανατροπή του μοντέλου λειτουργίας, και την επανεκκίνηση του με έμφαση στην Βρετού, τους άλλους καλούς αλλά ταυτόχρονα με σωστούς τρόπους λειτουργίας, τότε θα το δεχόμουν.

Αν το κλείσιμο είχε να κάνει με οριζόντιο αποκεφαλισμό, τότε θα ήταν λάθος. Ρεύμα, νερό, τηλέφωνα, ακόμα και υγεία έρχονται πρώτα: τυχόν αναγκαίες ιδιωτικοποιήσεις ή κλεισίματα θα έπρεπε να εξαντληθούν σε όλες τις άλλες υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρει και ο ιδιωτικός τομέας βάσει μετρήσιμων και καλώς εποπτευομένων κριτηρίων.

Η σωστή ενημέρωση – δυστυχώς – δεν μπορεί να μετρηθεί έτσι.

Απ’ ότι αντιλαμβάνομαι η κυβέρνηση Σαμαρά υπόσχεται να ανοίξει ξανά την ΕΡΤ με νέα δομή και πλαίσιο λειτουργίας σε 2 μήνες. Δε ξέρω αν μπορώ να το θεωρήσω αυτό ως δεδομένο, δεν ξέρω αν μπορώ να εμπιστευτώ αυτή την ντελικάτη κυβέρνηση και το κυριότερο δεν ξέρω αν μπορώ να θεωρήσω πως η επανεκκίνηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης θα γίνει με τα σωστά πλάσματα και  σωστότερους τρόπους λειτουργίας – γιατί αυτό έχει σημασία. Αν ανοίξει ξανά με στελέχωση μόνο από τους εκλεκτούς του Σαμαρά, δεν καταφέραμε τίποτα.

Η ουσία όμως είναι πως το μέτρο του κλεισίματος δεν πρέπει να είναι ταμπού, δεν είναι αυτό το μεμπτό ζήτημα. Δεν είναι το τέλος του κόσμου οι σχεδόν 3000 απολύσεις: πάνω από 1 εκατομμύριο πλάσματα έμειναν χωρίς δουλειά στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Αυτοί ήταν παιδιά κατωτέρων γονιών, και δεν κουνήθηκε φύλλο;

Με την έμφαση που δόθηκε σε αυτή την ιδιότητα, το «ταμπού» δηλαδή του κλεισίματος ενός τέτοιου οργανισμού, βρήκαν ευκαιρία οι λαϊκιστές του μητροπολιτικού χώρου αλλά και οι ντόπιοι, να αναφερθούν στα μνημόνια και τις καταστροφικές τους συνέπειες, και ξεσπάθωσαν για τρόικα,  ΔΝΤ τους νεοαποικιοκράτες των Βρυξελλών κλπ. Μα ρε κοπέλια ξεχνάτε κάτι πολύ βασικό: τα μνημόνια είναι η *θεραπεία* για μια ασθένεια με ντόπια και εισαγόμενα στοιχεία, με συστημικά και ιδιαίτερα συμπτώματα. Όσο οδυνηρή και να είναι η θεραπεία,  η άλλη επιλογή θα ήταν η συνολική και συντριπτική χρεοκοπία, άρα καλό θα ήταν να παραιτήσετε τους λαϊκισμούς και τα συνθήματα.

Τέλος: η δημοκρατία.

Τι γυρεύει στ’ αλήθεια η δημοκρατία ή ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει, στο διάλογο αυτό; Ερωτώ ξανά: στις περιπτώσεις όλων των άλλων ανθρώπων που έχασαν τη δουλειά τους, πού είχε πάει η δημοκρατία; Ή μήπως η επίκληση της δημοκρατίας σε αυτή την περίπτωση ισοπεδώνει όλα τα άλλα, προβάλλει μια αξία την οποία όλοι αποδέχονται και η οποία παραπλανητικά συνδεδεμένη με το θέμα, του δίνει μια άλλη ξεχωριστή διάσταση;

Όχι, δεν κινδυνεύει η δημοκρατία, ειδικά σε μια εποχή στην οποία υπάρχει υπερπροσφορά πληροφόρησης και ενημέρωσης, και υπάρχουν επίσης πολλαπλές δυνατότητες δημιουργίας και παροχής πληροφόρησης και ενημέρωσης.

Ο κίνδυνος, *γιατί υπάρχει κίνδυνος*, δε ξεκινά από το κλείσιμο,  ξεκινά ακριβώς από αυτό: τις πολλαπλές δυνατότητες δημιουργίας, παροχής και διανομής πληροφόρησης που απομειώνουν το κριτήριο της αντικειμενικότητας. Τεχνικά υπάρχουν οι δυνατότητες σήμερα να δημιουργήσουν κάποιοι τρελοί συνθήκες επίθεσης εξωγήινων επειδή αδυνάτισαν οι ηλιακές κηλίδες, ή θανατηφόρων ψεκασμών όποτε δουν ένα συννεφάκι, ή ακόμη να μας πείσουν πως ο Σώρρας είναι εθνικός ευεργέτης αντί μαφίας.

Σε όλη αυτή την εντεινόμενη επίθεση της παράνοιας, του παραλογισμού και της συνομωσιολογίας  χρειάζεται μια ΕΡΤ, χρειάζεται ένα Τρίτο ως μέτρο σύγκρισης αλλά και άμυνας.

Ναι, *και* ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να το κάνει αυτό. Αλλά ο πήχης είναι πολύ ψηλά και δύσκολα μπορεί να μετρηθεί, γι’ αυτό  θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια να με πείσει ότι πράγματι μπορεί να το κάνει.