Νέα από τη Συρία.

Οι πύραυλοι Tomahawk φαίνεται θα είναι το βασικό όπλο που θα χρησιμοποιηθεί στις επιχειρήσεις εναντίον της Συρίας.

Μπορεί ο Μπαν Γκι Μουν να ζητά από ένα κουφό ακροατήριο να δοθεί μια ακόμα ευκαιρία στην ειρήνη, ζητά ακόμη το αυτονόητο, την ολοκλήρωση δηλαδή της επιθεώρησης που κάνουν συνάδελφοι του από τον ΟΗΕ στη Συρία, αλλά φαίνεται πως τα πρωτοβρόχια στην περιοχή μας θα αποτελούνται από τεχνητή βροχή.

Την οποία παράγει μια εταιρεία με ετήσιο τζίρο λίγο μεγαλύτερο από το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της Κύπρου.

Tomahawk

Πηγή.

Οι Tomahawk είναι από τα όπλα εκείνα που αφαιρούν την ανθρωπιά από τον πόλεμο. Εκτοξεύονται από πλοία ή υποβρύχια που βρίσκονται πάρα πολύ μακριά από τον στόχο τους, έχουν δικές τους μηχανές και σύστημα πλοήγησης, και κάνουν μεγάλο μπαμ όταν κτυπήσουν.

Με αυτό τον τρόπο ελαχιστοποιείται η πιθανή απώλεια ζωών στους επιτιθέμενους, και μεγιστοποιείται ο κίνδυνος για τους αμυνόμενους, αφού όσο χειρουργικά και αν είναι τα κτυπήματα, το σημάδεμα γίνεται από μακριά, πολύ μακριά.

Βασικά θα είναι κάτι σαν ηλεκτρονικό παιγνίδι μεγάλης κλίμακας με πολύ θόρυβο για όσους βρεθούν εκεί κοντά.

Για τους κακούς που θα βρεθούν εκεί κοντά.

Και ποιοι είναι άραγε οι κακοί;

Υπάρχουν τρεις επιλογές:

1. Κακοί είναι αυτοί που ξεκινούν ένα πόλεμο.
2. Κακός είναι αυτός που χρησιμοποιεί όπλα που σκοτώνουν με τρόπο διαφορετικό από αυτό που αποδέχεται η πλειοψηφία ως χμμμ, αρκούντως ανθρώπινο. Κακοί είναι αυτοί που προκαλούν  δηλαδή ένα πόλεμο.
3. Κακός είναι ακόμα εκείνος που προσπαθεί να διώξει την κυβερνήση του, με τρόπο μάλιστα και ιδέες που παραπέμπουν σε μια κατάσταση αρκούντως χειρότερη από την παρούσα.

Άρα;

 

Άρα η πιο κάτω καρικατούρα που τριγυρίζει στο δίκτυο είναι απόλυτα ορθή:

Η κατάσταση ειναι σαφής.

Η κατάσταση είναι συγχυσμένη, πολύπλοκη και δύσκολη να ξεκαθαρίσει.

 

Όσοι επικαλούνται απλοϊκά συνθήματα όπως: «ναι στην αυτοδιάθεση των λαών», ή «όχι στους ιμπεριαλιστές», είναι απλώς ανίκανοι να αντιληφθούν…

Δεν συμπαθώ τον Άσσαντ, δεν συμπαθώ τους φανατικούς του αντιπάλους, η χώρα τους χρειάζεται κάτι καλύτερο, αλλά τι;

Όπως καταλαβαίνω τα πράγματα ο Άσσαντ είχε αρχίσει να παίρνει το επάνω χέρι σε βάρος των αντιπάλων του, και μετά ξαφνικά, μια μέρα εμφανίστηκε μια καλά στημένη περίπτωση χρήσης χημικών όπλων – η απο καιρό κόκκινη γραμμή του Ομπάμα.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;

Πολλές φορές, αλλά είναι εδώ ο σκοπός άγιος;

Σίγουρα δεν έχουν καμιά σχέση με άγιους η Ρωσία και η Κίνα. Αντιδρούν όπως πάντα αγνοώντας αρχές, δίκαια και λοιπές μαλακίες, και ποντάρουν απόλυτα υποκριτικά στα δικά τους ευτελή συμφέροντα. Ή πιο σωστά, λειτουργούν εξ αντανακλάσεως…

Είναι υποκριτές.

Ίσως περισσότερο και από τους δυτικούς που έχουν τώρα «κλειδώσει» τις επιλογές τους, και θα χτυπήσουν ό,τι και να γίνει. Δεν είναι τώρα ώρα για επιχειρήματα και τεκμηριώσεις.

Το πρώτο μπαμ μπορεί να γίνει ενώ θα βρίσκονται ακόμη στη Συρία οι επιθεωρητές.

Ο Άσσαντ και οι όμοιοι του πρέπει να φεύγουν. Το κακό είναι πως σε τέτοιες χώρες με βαθιά παράδοση δικτατορίας, με ανεπαρκή συστήματα αστικής δημοκρατίας, η αποχώρηση των κακών δεν γίνεται ποτέ με ομαλό τρόπο.

Η ιστορία ήταν η ίδια στις χώρες – αποικίες που απέκτησαν ανεξαρτησία, η ιστορία ήταν η ίδια στις χώρες που πέρασαν από κομμουνιστική δικτατορία, η ιστορία επαναλαμβάνεται στις καθόλου ανοιξιάτικες περιπτώσεις της περιοχής μας.