Όταν οι Αμερικάνοι παίζουν μάππα.

Δεν είμαι γνώστης του σπορ, αλλά αν κατάλαβα καλά οι Seattle Seahawks, η ομάδα που υποστηρίζει ο  Αμερικάνος πρέσβης στην Κύπρο κ. John M. Koenig κέρδισε ψες το «SuperBowl». Ο κ.  Koenig πρέπει να νοιώθει πολύ χαρούμενος γιατί κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης γιορτής του αμερικάνικου ποδοσφαίρου, η ομάδα του κέρδισε για πρώτη φορά τον τίτλο.

 

Ο δρόμος για το παιγνίδι ήταν τόσο σημαντικός, κράτησε την ένταση ψηλά για πολλές μέρες για τον κ. πρέσβη, σε σημείο μάλιστα που θέλησε να γράψει ένα άρθρο στην χθεσινή Καθημερινή  όπου συνδέει το ζήτημα της αμερικανικής μάππας με τη λύση του Κυπριακού. Η παρέμβαση του δεν έχει κάποια πρωτοτυπία, ούτε αγγίζει την ουσία. Λέει απλώς πως είναι καιρός για τα πλάσματα από τις δυο κοινότητες που επιθυμούν τη λύση, να μπουν στο παιγνίδι και να σπρώξουν τα πράγματα προς τη σωστή κατεύθυνση.

 

Γλυκιά παρέμβαση από ένα πρέσβη με συμπαθέστατη φάτσα.

 

Ένας ευτυχισμένος Αμερικάνος.

 

Βεβαίως, αν αναλογιστεί κανείς πως έρχεται στο νησί μας και η υφυπουργός του, αν δούμε πολλά δημοσιεύματα πως με μεσολάβηση των αμερικάνων καταλήγουμε επιτέλους σε συμφωνία για το κοινό ανακοινωθέν – κάτι που συνάφερε και εκείνος ο άσχετος ο Μπαν Κι Μουν-, τότε η εκ πρώτης όψεως γλυκιά παρέμβαση του αμερικανού πρέσβη μπορεί να κρύβει πολύ περισσότερα, πολύ περισσότερη πίκρα για τους λυσοφοβικούς παντός είδους.

 

Έχω γράψει πολλές φορές πως οι αμερικάνοι επιθυμούν τη λύση, όχι γιατί είναι καλά πλάσματα, αλλά γιατί επιδιώκουν την ευρύτερη ομαλοποίηση της κατάστασης σε μια περιοχή όπου «παίζουν» πολλοί δικοί τους φίλοι, αλλά και πολλοί εχθροί. Εννοείται, πως για *αυτό* ακριβώς το λόγο, όσοι θεωρούν πως έχουν συμφέροντα που δεν ταυτίζονται με τα αμερικάνικά, όπως οι παλιόφιλοι οι Ρώσοι,  βρίσκονται ντε φάκτο στο αντίπαλο στρατόπεδο.

 

Βεβαίως, οι αμερικάνοι δεν είναι βλάκες. Γνωρίζουν τις δυσκολίες, γνωρίζουν τα προβλήματα, γνωρίζουν πως η διαβρωμένη αξιοπιστία και ο αυξανόμενος δεσποτισμός του Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας παράγοντας πολύ πιο σημαντικός από την αδιαλλαξία του σκληρού Ντερβίς Έρογλου.  Παρ’ όλα ταύτα, φαίνεται να επιμένουν να οδηγήσουν τους παίχτες στο γήπεδο, και όχι μόνο αυτό, επιδιώκουν να γεμίσουν και τις κερκίδες.

 

Εύχομαι καλή επιτυχία.

 

Το σχετικό άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή:

 

«Σήμερα, περισσότεροι από 100 εκατ. Αμερικανοί και εκατοντάδες εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, θα καθίσουν μπροστά στις τηλεοράσεις τους για να παρακολουθήσουν το ετήσιο αθλητικό πανόραμα, στο οποίο πριν από 48 χρόνια απονεμήθηκε ο τίτλος «The SuperBowl», το πρωτάθλημα του αμερικανικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, το ποδόσφαιρο που παίζεται με κράνη και προστατευτικά μαξιλαράκια και με μία μπάλα που δεν είναι στρογγυλή.

Για μένα, που προέρχομαι από την περιοχή του Σηάτλ, αυτή η χρονιά είναι ιδιαίτερα συναρπαστική, καθώς η αγαπημένη μου ομάδα Seattle Seahawks θα προσπαθήσει να κερδίσει το πρωτάθλημα, για πρώτη φορά στην ιστορία της, μία ιστορία που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1974, όταν η Εθνική Αθλητική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, NFL, παραχώρησε το δικαίωμα στην πόλη να δημιουργήσει (επαγγελματική ποδοσφαιρική) ομάδα. Οι Seahawks κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τον τελικό του αμερικανικού πρωταθλήματος, το SuperBowl, ακόμη μία φορά στην ιστορία τους, την περίοδο 2005-06, αλλά δεν το κατάκτησαν. Φέτος, οι Seahawks είναι μία πολύ διαφορετική ομάδα από εκείνη που ήταν φιναλίστ το 2006. Οι ποδοσφαιριστές παίζουν δυναμικό, σκληρό ποδόσφαιρο που μοιάζει να βρίσκεται σε αντίθεση με το Σηάτλ που εγώ ξέρω, με ανθρώπους λάτρεις της τεχνολογίας, της φύσης και του βιβλίου. Θαυμάζω τα πάντα σε αυτή την ομάδα.
Ως οπαδός αυτής της ομάδας από την αρχή, ελπίζω ότι όσοι από εσάς υποστηρίζετε πιστά μία ομάδα, μπορείτε να καταλάβετε την ένταση των συναισθημάτων μου, καθώς πλησιάζει η έναρξη του παιχνιδιού. Το προσωπικό της πρεσβείας και οι Κύπριοι φίλοι μου με πειράζουν που φορώ κάθε μέρα στο γραφείο τη γραβάτα των Seahawks για να δείξω την υποστήριξή μου.

Η ομοιότητα μεταξύ της ιστορίας των Seahawks και των γεγονότων στην Κύπρο δεν μου διαφεύγει. Σήμερα, όμως, μία από τις δύο ομάδες στο γήπεδο, το Σηάτλ ή το Ντέρβερ, θα κερδίσει και μία θα χάσει. Στην Κύπρο, όμως το 2014, υπάρχει μία μοναδική ευκαιρία για την επίτευξη μιας λύσης στο κυπριακό πρόβλημα που θα επιτρέπει τόσο στους Ελληνοκυπρίους όσο και στους Τουρκοκυπρίους να κερδίσουν και να μπουν μαζί σε μία νέα περίοδο ευκαιριών.

Υπάρχει ακόμα μία αναλογία που βρίσκεται συνεχώς στο μυαλό μου. Όλες οι ομάδες έχουν πιστούς οπαδούς, αλλά οι Seahawks έχουν αναβαθμίσει το θέμα αυτό σε άλλο επίπεδο με τον λεγόμενο «δωδέκατο παίκτη», τους φιλάθλους στο γήπεδο που είναι οι πιο θορυβώδεις σε όλα τα επαγγελματικά αμερικανικά αθλήματα. Καταρρίπτοντας ρεκόρ θορύβου σε ανοικτά στάδια (και σε μερικές περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου παιχνιδιού, ο θόρυβος κατεγράφη ως σεισμική δόνηση!!!) οι υποστηρικτές του Σηάτλ έχουν μετατραπεί σε τρομερή δύναμη. Περισσότερο από θεατές, είναι μέσα στο παιχνίδι και συνεχώς παροτρύνουν τους Seahawks και κυριολεκτικά ταρακουνούν τις φιλοξενούμενες ομάδες.

Για να επιτευχθεί λύση στο κυπριακό πρόβλημα, οι Κύπριοι και στις δύο κοινότητες πρέπει να γίνουν ο «δωδέκατος παίκτης», να εμπλακούν στενά, σπρώχνοντας για λύση και ενθαρρύνοντας τους ηγέτες τους να φθάσουν στο υψηλότερο επίπεδο απόδοσης. Πρέπει να εμπλακούν στο παιχνίδι. Το να κάθονται απλώς πίσω και να κρατούν απόσταση, περιμένοντας από τους ηγέτες των δύο κοινοτήτων να τους παρουσιάσουν λύση, δεν είναι αρκετό. Στην Αμερική, αυτό το φαινόμενο το ονομάζουμε «Monday morning quarterback» (κάτι ανάλογο με τον «προπονητή της κερκίδας») και είναι κάτι που ένας πραγματικός οπαδός δεν θέλει να είναι. Όπως ακριβώς οι οπαδοί παρακινούν και προσφέρουν στήριξη, σημαντικά στοιχεία για την επιτυχία της ομάδας, η κοινωνία των πολιτών έχει ένα σημαντικό ρόλο να παίξει στην επίτευξη και στήριξη μιας λύσης του Κυπριακού προβλήματος.

Έτσι, όταν κατά τις μικρές ώρες της Δευτέρας θα πάρω τη θέση μου μπροστά στην τηλεόραση, η καρδιά μου θα είναι 9000 χιλιόμετρα μακριά, στο φετινό SuperBowl στη Νέα Υόρκη. Καθώς θα μένω ξύπνιος όλη τη νύκτα, τα φώτα που θα βλέπετε στην αμερικανική πρεσβεία και ο θόρυβος που θα ακούτε, θα είναι μία ένδειξη ότι ο «δωδέκατος παίκτης» ζει και εδώ στη Λευκωσία. Βεβαίως θα σκέφτομαι «Πάμε Seahawks». Όμως, κάθε μέρα, καθώς Κύπριοι από τις δύο κοινότητες αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτό το νησί, σκέφτομαι «Πάμε Κύπρος!» Όλοι μας σας επευφημούμε – είναι καιρός να μπείτε στο παιχνίδι.»

* Ο κ. John M. Koenig είναι Πρέσβης των ΗΠΑ στην Κύπρο.