Με ένα νέο φίλο

Το βλέμμα του υπεύθυνου ήταν σκοτεινό. Και βαθύ. Τον έβλεπες και δεν ήξερες τι «χρώμα» είχαν τα μάτια του. Αν σου μιλούσε ειλικρινά ή αν έλεγε ψέματα.

Όταν μιλούσε για το ποτό ή το φαΐ νόμιζες πως είχες να κάνεις με ειδικό.

Οι γευστικές αντιδράσεις στο στόμα όμως, ήταν ποικίλες.

Το κτίριο βρισκόταν στην κατάσταση που ήταν λίγο μετά που κτίστηκε – πριν 25 χρόνια.

Ο ξηρός βοριάς έκανε τη μετακίνηση οδυνηρή.

Αλλά στο υπόγειο είχε disco. Κρυμμένο από αδιάκριτα βλέμματα. Μεγάλη η αντίθεση των σέξι νεαρών με το αφόρητο κρύο.

Μας κάλεσε,

Μπα!

Κάπως έτσι ξεκινήσαμε.

…..

Ο παππούς του νέου φίλου χάθηκε μετά το δεύτερο μεγάλο πόλεμο. Είχε πολεμήσει με τη σωστή πλευρά, αλλά μετά έπρεπε να υπακούσει τις εντολές του κόμματος και να επιστρέψει πίσω στο πόστο του.

Ως ερωτικός όμηρος όμως, αρνήθηκε, κρύφτηκε και «ξέφυγε».

Δεν άκουσαν ποτέ ξανά για εκείνο εκτός από  μια κάρτα στη γυναίκα. Χωρίς διεύθυνση.

Δεκαετίες μετά βρήκαν το φάκελό του. Κατάφερε να το σκάσει στη νότιο Αμερική, μαζί με μια ομάδα φυγόδικους από εκείνους που κυνηγούσε στον πόλεμο λίγα χρόνια πιο πριν.

Η ανάγνωση του φακέλου ήταν οδυνηρή για την οικογένεια: όλοι κάρφωναν όλους εκείνο τον καιρό και έκαναν πως δεν ήξεραν.  

Μού είπε και για τα αρνητικά συναισθήματα που κουβαλούν ακόμη πολλοί λαοί της ανατολικής Ευρώπης για τους Ρώσσους. Σχεδόν τόσο αρνητικά όσο και για τους ναζί, μου λέει. Και προσθέτει ένα όνομα: Στάλιν.

…..

Ήξερε και αρκετά για μας. Όταν είδαμε από εκεί ψηλά την οροσειρά του Ταύρου, λέει σιγανά και ταπεινά: βλέποντας πόσο κοντά είναι η Τουρκία λέει, το πιο λογικό πράγμα δεν θα ήταν να τα βρείτε μεταξύ σας;

Oh my god λέω! Δεν είμαι μόνος!

…..

Θα έχει πλάκα λέει, που θα πω στους φίλους μου που ξέρουν για το νησί σας μόνο  το «sea, sun and sex», που με έφερες σήμερα!

Η φαλάκρα μου πήρε χρώμα πάντως. Τόσο δυνατός ήταν ο ήλιος και η αντανάκλαση του στο χιόνι.

…..

Περάσαμε και από το στρατόπεδο των μεταναστών.

Μα, θέλουν να έρθουν στο νησί σας όλοι αυτοί;

Όχι απαντώ, έρχονται κυρίως λόγω γεωγραφίας, λόγω άλυτου Κυπριακού αλλά και γιατί τους ξεγελούν κάποιοι, πως όταν μπουν κάπου στην ΕΕ μπορεί να πάνε παντού.

Α, μου λέει, διάβαζα ένα βιβλίο για την ιστορία της ανατολικής Ευρώπης και έλεγε πως μετά τον πρώτο μεγάλο πόλεμο πολλοί ήθελαν να μεταναστεύουν για Αμερική. Κάποιοι τους ξεγελούσαν, τους έπαιρναν τα λεφτά και τους ξαπολούσαν στο Αμβούργο.

Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.

Περιλαμβανομένης της κοινής λογικής.

Advertisement