In the mood for Rolling Stones
Έχεις όλες τις νόμιμες ελπίδες πως θα κάνουν όσα πρέπει να κάνουν στην ηλικία τους. Μάλιστα αν διαπιστώσεις καθυστέρηση ή παλινδρόμηση, σε τυλίγει το άγχος.
Μα, αν δεν τα κάνουν τώρα, πότε;
Έχεις μεν δεκαετίες πείρα για να ξέρεις πως ο χρόνος είναι απείρως πιο πολύς στην ηλικία τους και κάνεις τώρα όπως εσύ τότε, στη δική τους ηλικία που νόμιζες πως μια στραβάρα ήταν το τέλος του κόσμου.
Μετά, κατά κανόνα, μένεις μόνος και εκείνα τα πράγματα γίνονται! Και το άγχος μετατρέπεται: θα γίνουν σωστά, θα κινδυνέψουν, θα κάνουν καμιά κατάχρηση με sex, drugs,rock and roll ή κάτι ανάλογο που ενδιαφέρει τα Κ του generation Z ? (*)
Μοιραία μένει ένα κενό. Μένεις στο κενό.
Τις προάλλες συνέλαβα τον εαυτό μου να δίνει γνώσεις και συμβουλές αυθεντίας σε φίλους με πολύ μικρότερα Κ. Και μόλις το έκανα, σκέφτηκα: καλά ρε, είσαι σίγουρος για αυτά που λες;
………..
Το καλοκαίρι ξεκινά δυναμικά. Χρώματα, όμορφες μυρωδιές, προσδοκία διακοπής, πλάνα διακοπών, γέμισμα μπαταριών. Βλέπεις περιπέτεια μπροστά. Ή έστω ξεκούραση.
Μετά βράζουν τα τσιμέντα, προκύπτει κάτι εδώ τη μια, κάτι άλλο, πολύ εκεί την άλλη, και κάτσε να τα προλάβεις. Προκύπτει η πληθώρα, η τροχαία, η πολυκοσμία των ημερών που όλοι θέλουν ξεκούραση ή περιπέτεια.
Τελικά δεν παίρνει κανείς τίποτα.
Και φτάνει το δεύτερο μισό του καλοκαιριού. Και κουρασμένος από την πυρά, λες, εύχεσαι να τελείωνε, εύχεσαι να νοιώσεις την πρώτη σταγόνα του φθινοπώρου. Εύχεσαι να έρθει μια βρόχα να διαλύσει εκεί κάτω στο γραμμικό, τη μυρωδιά του ψόφιου που τώρα δεσπόζει.
Και κάπου λες, μα, άλλα ήθελα, άλλα βρήκα, χαμένος πήγε ο χρόνος;
Κάπου αλλού όμως, μετράς εκείνες τις μοναδικές στιγμές. Εκείνη τη στιγμή ας πούμε, μετά το πρωινό τρέξιμο δίπλα στην παραλία, με τολμηρή μάλιστα εμφάνιση χωρίς φανέλα, που βούτηξες στο δροσερό νερό και είπες: Α, αυτό είναι!!!
Και λες πως σημασία έχουν οι στιγμές. Αδύνατον να είναι όλα στο συν ή να σου κάτσουν όλα στο πλην.
Να παρακαλάς να έχεις και να προκαλείς τις καλές στιγμές σου.
…..
Ήρθε η κουβέντα για την υπέργηρη κυρία.
- Ου, χρόνια τώρα είναι στο κρεβάτι!!! Την φροντίζουν δυο κοπέλες, δεν έχει την παραμικρή επαφή με το περιβάλλον.
- Ούτε κατάλαβε πως πέθανε ο άντρας της.
- Φαντάσου να ήξερε πως πέθανε και ο γιος της…
…..
«What a drag it is getting old»
…..
Υ.Γ. το βαθύ αρχείο μου έβγαλε και αυτό το άθλιο ζεύγος γυαλιών που φορούσα τον καιρό που ήθελα να μοιάζω του Lennon, αλλά όχι ακριβώς. Όταν τα έβαλα, δεν μπορούσα να δω γιατί ήταν πολύ σκονισμένα.
Όταν τα καθάρισα έβλεπα λιγότερο.
…..
(*) The Economist has described Generation Z as a more educated, well-behaved, stressed and depressed generation in comparison to previous generations

Ο Γκαίτε, έζησε την εποχή όπου δεν υπήρχε η γενιά X ή Z. Δεν υπήρχαν τα κινητά, οι τεχνολογίες, ή τα σοσιαλ μίντια. Όσοι γεννιούνται τα τελευταία χρόνια, μαθαίνουν να ζουν πια, με πολύ διαφορετικό τρόπο, συγκριτικά με μας, όπου ενθουσιαζομασταν πιο πολύ, με το ποδήλατο μας, και με το να βλέπουμε έξω τριγύρω μας, αντί μέσα στις οθόνες. Σίγουρα η σημερινή νεολαία, έχει να κάνει με περισσότερη γνώση, λόγω της ιντερνετικης εποχής, αλλά ταυτόχρονα θα αντιμετωπίζει και ενα μεγαλύτερο άγχος για το μέλλον, βλ. κλιματική αλλαγή, οικονομική κρίση. Ο Γκαίτε που λες, επισκεπτόταν, συχνά το Καρλορι Βαρι, όπου ζούσε τις στιγμές του, μόνο και μόνο για να ηρεμά. Είχα πάει σε αυτό το μέρος. Όντως, είναι πολύ όμορφη η τοποθεσία, μέσα στα δάση, με το ποτάμι, τα ιαματικά λουτρά και έτσι εξηγείται γιατί πήγαινε εκεί κάθε λίγο και λιγάκι.
Διαβάζωντας για την τόλμη, που αναφέρεις στο κείμενο, σε παραπέμπω στις ατάκες του Γκαίτε, όπου λίγο πολύ, αυτό ακριβώς λέει και γιατί είναι ένα από τα πιο βασικά στοιχεία, που θα ήταν καλα να έχει ο κάθε άνθρωπος, για να ζει όμορφες στιγμές, όπως κάποτε αναφέρω και γω, σε δικά μου κείμενα, ανά διαστήματα.
https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=7
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο