Life under bridges
Η αλήθεια είναι πως ένοιωθα και λίγες τύψεις. Τόσοι και τόσοι συμπατριώτες μου είναι απασχολημένοι την ώρα αυτή με τον καλό αγώνα της σωτηρίας του τόπου, από διάφορες ξένες προκλήσεις και ντόπιες κακοήθειες – κατά κανόνα χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του μαγικού ραβδιού.
Και εγώ να γυρίζω στο δευτερεύον και τριτεύον οδικό δίκτυο ψάχνοντας για γέφυρες στα πλαίσια του project «Life under bridges».
Εντάξει, δεν είναι όλες οι γέφυρες ενδιαφέρουσες, δεν είναι όλες προσβάσιμες, δεν είναι όλες σε χρήση.
Αλλά ξέρετε τι είναι εκείνο που πρόσεξα; Έχουμε πάρα πολλές γέφυρες στην Κύπρο! Δεν το παρατηρείς αυτό αν ταξιδεύεις όλη μέρα σε αυτοκινητοδρόμους, όπου οι γέφυρες είναι μεγάλες μεν, λιγοστές δε.
Τα μικρά και μικρότερα ποταμάκια δεν εξαφανίζονται όμως από τον χάρτη. Στην πραγματικότητα ήταν εκεί πολύ πριν γίνει ο πρώτος δρόμος. Τώρα διασταυρώνουν τους αυτοκινητοδρόμους με κιούγκια ή σωλήνες.
Όταν βγεις πιο έξω, όταν έχεις και ένα ψηφιακό χάρτη να βλέπεις, η εικόνα αλλάζει. Μικρές γέφυρες σε πολύ πυκνά διαστήματα. Ο ρότσος είναι γενικά ξηρός, αλλά δεν είναι πάντα ξηρός!
Προς το παρόν, το νερό λίγο ή ανύπαρκτο. Ελπίζουμε για τη συνέχεια.
Ακόμη κάτι: στη σφαίρα της ποίησης και του ρομαντισμού η άνοιξη έρχεται πρώτη στην αξιολόγηση ως η «καλύτερη» εποχή. Τα χρώματα και οι μυρωδιές είναι διάσπαρτα.
Αυτή την εποχή που έχουμε τώρα όμως, είμαι σίγουρος πως αγαπούσαν περισσότερο οι παλιότεροι των προγόνων μας.
Φεύγει το κίτρινο, έρχεται το πράσινο,. Βλαστούν οι σπόροι, τα κλαδιά στα αειθαλή δέντρα αρχίζουν να φουσκώνουν στα σημεία που θα βγουν οι νέοι βλαστοί σε λίγους μήνες, αρχίζει να τρέχει νερό που θα ξεδιψούσε τον παλιό κυπραίο το επόμενο καλοκαίρι.
Το κυριότερο: τώρα μπαίνουν οι βάσεις για τον επόμενο χρόνο. Για το νερό, την παραγωγή, τις προμήθειες.
Για τους ρομαντικούς μπαίνουν επίσης και οι βάσεις για την ομορφιά της επόμενης άνοιξης.
Αυτή την εποχή, η φύση γύρω κάνει ένα γερό re-set. Γι’ αυτό αγαπώ αυτή την εποχή.
Στροβολιώτης 