Μπορεί να έχουμε ρήξη στις σχέσεις Λευκωσίας – Αθηνών;

«Καμία ρήξη δεν υπάρχει μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας, αντιθέτως οι σχέσεις ήταν και παραμένουν άριστες». Η δήλωση αυτή, του κυβερνητικού εκπρόσωπου κ.  Κωνσταντίνου Λετυμπιώτη αφορούσε το ζήτημα της στήριξης από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης της τουρκικής υποψηφιότητας για εκλογή στη Γενική Γραμματεία του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού.

Ως αντάλλαγμα, η Ελλάδα θα λάβει την τουρκική στήριξη για εκλογή στη θέση ενός μη μόνιμου μέλους του ΣΑ του ΟΗΕ.

Αν επιτύχει την εκλογή της η Ελλάδα, θα έχουμε μια παράδοξη κατάσταση, αναφορικά με εκείνους εκ  των υποστηρικτών του προέδρου Χριστοδουλίδη οι οποίοι όπως και η Τουρκική και Τ/κ πλευρά, απορρίπτουν τη ΔΔΟ ως επιλογή λύσης. Θα πάνε εναντίον και της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία καθηκόντως θα στηρίζει και θα προωθεί τις αποφάσεις του ΣΑ για την Κύπρο;

Η ευρύτερη σημασία της ανωτέρω ανταλλαγής στήριξης όμως είναι διπλή.

Η πρώτη πτυχή που τονίζουν πολλοί, είναι η αυτονόητη ικανοποίηση που πρέπει να διακατέχει όλους στην περιοχή όταν οι σχέσεις των δυο χωρών κινούνται προς την κατεύθυνση της εξομάλυνσης. Ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος το δηλώνει: «η Κύπρος βλέπει θετικά τη βελτίωση των Ελληνο – Τουρκικών σχέσεων.

Αυτό, σε αντίθεση με τους φαιδρούς ανησυχούντες αναλυτές που τυφλωμένοι μέσα στην προτίμηση τους προς τις περιόδους έντασης που αποκλείουν την εξεύρεση λύσης σε οτιδήποτε, συνεχίζουν την πάγια τους τακτική των ψεμάτων, των προφάσεων και των φαντασιώσεων μήπως και αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Να σημειώσω ξανά, πως σε αυτή την κατηγορία υπάρχουν πάλι πολλοί ψηφοφόροι του προέδρου Χριστοδουλίδη. Ήδη νοιώθουν άβολα.

Θεωρώ όμως πιο σημαντικό αυτό που δεν τονίζουν πολλοί: ναι, η ΚΔ έχει πολλά κοινά συμφέροντα με την Ελληνική Δημοκρατία – κυρίως ως μέλη της ΕΕ, αλλά πάνω απ’ όλα έχει τα δικά της συμφέροντα. Ισχύει φυσικά,  και το αντίστροφο. Συνεπώς δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο πως οι σχέσεις των δυο χωρών θα είναι πάντα εξ ορισμού «άριστες». Είναι και λογικό και φυσιολογικό, να έρθουν σε ρήξη οι δυο χώρες αν και όπου τα συμφέροντα τους δεν ταυτίζονται.

Και παρά το γεγονός πως ο κ. Λετυμπιώτης προσπαθεί να κρατήσει χαμηλά το προφίλ του ζητήματος, η αλήθεια είναι πως ρήξη υπάρχει. Και υπάρχει γιατί τα συμφέροντα των δυο χωρών είναι διαφορετικά. Η Ελλάδα έκρινε πως τη συμφέρει αυτή η ανταλλαγή υποστήριξης, η Κύπρος φυσικά και ΔΕΝ μπορεί να ψηφίσει την Τουρκία η οποία μας δημιουργεί χίλια δυο προβλήματα σε ζητήματα ναυτιλίας.

Οι δυο χώρες θα συμπεριφερθούν διαφορετικά με πλήρη δικαιολόγηση και η μια και η άλλη, γιατί έχουν προφανώς διαφορετικά συμφέροντα.

Αυτό ΔΕΝ είναι κακό. Συμβαίνει καθημερινά στις διμερείς σχέσεις όλων των κανονικών χωρών του κόσμου.

Μια συμφωνούν, μια διαφωνούν και ούτω καθ’ εξής.

Α, σε περίπτωση που έχετε την αφελή απορία πως θα μπορούσε να διορθωθεί αυτό το ζήτημα, η απάντηση είναι: Με τη λύση. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να δημιουργηθούν συνθήκες που κοινές αποφάσεις θα έφερναν όφελος και στις τρεις χώρες.

Το εκπληκτικό είναι πως κάτι ανάλογο, δήλωσε πάλι και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος: «ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τις επαφές του στις Βρυξέλλες εξήγησε τη θετική του ατζέντα και τη προσέγγιση για κίνητρο αντί της απειλής, πολιτική που μπορεί, όπως είπε, να φέρει θετικά αποτελέσματα.

Η προσέγγιση του προέδρου, πρόσθεσε, καθώς και τα αμοιβαία οφέλη που μπορούν να προκύψουν έγιναν κατανοητά και ως προς την περιφερειακή τους διάσταση.»

Μένει να αποδειχθεί πως τα εννοούν όλα αυτά βεβαίως, γιατί στέλνουν και ακριβώς αντίθετα μηνύματα, αλλά αν συνεχίσουν έτσι, νομίζω κλείδωσα θέση στον πρώτο ανασχηματισμό της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη.

Advertisement