Αν ο Ερντογάν ήταν πολιτικός με χιούμορ…

Πριν από μερικές μέρες είχα γράψει αυτό:

«Σας ενημερώνω/προειδοποιώ πως το επόμενο μου πολιτικό κείμενο θα είναι ως συνήθως σημαντικό. Για πολλούς λόγους.

Όμως, τον ένα από αυτούς τους λόγους, δεν τον φαντάζεστε.

Ο τίτλος εργασίας που έχω στο μυαλό μου μέχρι στιγμής είναι «Αν ο Ερντογάν ήταν πολιτικός με χιούμορ…».

Έχετε κάποια ιδέα που θα μπορούσε να το ανεβάσει ακόμη περισσότερο;»

Η αλήθεια είναι πως πολλοί φίλοι χτύπησαν κέντρο και έπιασαν πλήρως το νόημα της ανάρτησης.

Ο στόχος ήταν να εκθέσω την απύθμενη υποκρισία αυτών των πολιτικά ηλιθίων που είτε μας κυβερνούν είτε μας καθοδηγούν.

Έγραψα αρκετά κείμενα για τις τουρκικές εκλογές. Έκρινα πως οι πιθανότητες να ξεφύγουμε από το καταστροφικό σημείο που μας έφεραν οι επιλογές του Νίκου Αναστασιάδη, είναι εν πάση περιπτώσει πολύ λίγες.

Κάτω όμως από κάποιες περιστάσεις και με το σκεπτικό πως αν κέρδιζε η αντιπολίτευση θα ήθελε πιθανότατα να ενδυναμώσει τη θέση της στη δυτική «συμμαχία», θα μπορούσε να δεχόταν να ανοίξει πάλι η διαπραγμάτευση στο Κυπριακό.

Συνεπώς αν το απόλυτο συμφέρον της ΚΔ είναι η λύση (κάτι που επίσημα δηλώνουν όλοι), θα μπορούσε να γίνει κάτι με τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Αντίθετα με τον Ερντογάν που φλερτάρει όλο και περισσότερο με τη Ρωσία (που δεν έχει κανένα λόγο να δει λυμένο το Κυπριακό), με την αξιοπιστία της πλευράς μας αποδεκατισμένη από τους χειρισμούς Αναστασιάδη, ούτε ο Ερντογάν, ούτε κανείς άλλος θα έσπρωχνε τα πράγματα προς την κατεύθυνση των διαπραγματεύσεων.

Με το ίδιο σκεπτικό δηλαδή, του υπέρτατου συμφέροντος της ΚΔ που είναι η λύση, μεταξύ των δυο,  ΔΕΝ θέλαμε Ερντογάν.

Ε, κοιτάξτε λοιπόν: όλοι αυτοί που κατηγορώ εδώ και καιρό ως διχοτομιστές, ως λυσοφοβικούς ως ακραίους εθνικιστές με ηττημένα μυαλά που δεν δέχονται οποιαδήποτε λύση που προϋποθέτει συμφωνία με την Τουρκία και μια χαρά τους κάνει η κατοχή και η απώλεια πατρίδας, απέδειξαν για πολλοστή φορά πως ορθά τους χαρακτηρίζω τοιουτοτρόπως!

Έγιναν όλοι φανς του Ερντογάν!! Και αν κάποιοι πολιτικά ηλίθιοι στην Αθήνα έχουν μια βολική αντίληψη, πως με την Τουρκία του Ερντογάν στην πλευρά της Ρωσίας, ανεβαίνουν οι μετοχές της Ελλάδας, οι αντίστοιχοι ηλίθιοι στην Κύπρο δεν είναι τίποτα λιγότερο από συνειδητοί αυτόχειρες. Γιατί γνωρίζουν πως κάτω από τέτοιες συνθήκες είναι αδύνατον να ανοίξει δρόμος για συνομιλίες.

Και η κατοχή θα παραμείνει, και οι συνέπειες της θα εντείνονται (σήμερα ο Φιλελεύθερος έχει ως πρώτη είδηση αυτό: «Σχέδιο μαζικής καθόδου εποίκων».

Η μισή πατρίδα είναι ήδη χαμένη για αυτούς τους ηλίθιους αλλά το χειρότερο είναι πως δεν αντιλαμβάνονται πως άνευ λύσης βρίσκεται σε κίνδυνο και η ΚΔ που έμεινε σε ελληνικά χέρια. Βρίσκεται σε κίνδυνο το σπίτι τους, η δουλειά τους, η οικογένεια τους, η επιβίωσή τους σε αυτό το νησί.

Φυσικά, από όσο φαίνεται οι εκλογές στην Τουρκία έχουν κριθεί. Δύσκολα χάνει ο Ερντογάν, συνεπώς όλοι αυτοί δικαιούνται να πανηγυρίσουν. Ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης έχασε για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι ο ίδιος που οδήγησε τον Νίκο Χριστοδουλίδη σε τόσο στενή νίκη στις εκλογές σε σχέση με όλες τις δημοσκοπήσεις των μηνών που είχαν προηγηθεί: οι ψηφοφόροι δεν εμπιστεύτηκαν τον αχταρμά των κομμάτων που τον στήριζαν.

Σε μια βδομάδα λοιπόν, ο Ερντογάν θα επανεκλεγεί. Δεν θεωρώ πως είναι ηγέτης με χιούμορ, ούτε νομίζω πως τώρα πια νοιάζεται ιδιαίτερα για την Κύπρο ή τις συνέπειες που προκαλεί το άλυτο πρόβλημα στη χώρα του.

Αν όμως ήταν ηγέτης με χιούμορ, θα έκανε διάφορα από αυτά που έγραψαν πολλοί φίλοι στην προηγούμενη ανάρτηση, με κορυφαίο το να μηνύσει σε Χριστοδουλίδη και Τατάρ πως η Τουρκία είναι έτοιμη να συνεχίσει τις συνομιλίες από εκεί που έμειναν στο ΚΜ.

Εκεί να δείτε τι χαμός θα γινόταν!

Όλοι αυτοί οι υποκριτές θα έβαζαν ξανά στο στόχαστρο τον Ερντογάν. Θα γινόταν ξανά ο ισλαμοφασίστας σουλτάνος και θα επικαλούνταν ξανά και ξανά όλα τα ψέματα και τις προφάσεις για να ΜΗΝ δοθεί ευκαιρία για λύση.

Γιατί αυτό ακριβώς είναι ο στόχος της «πατριωτικής» σχολής στην Κύπρο: καμία λύση με την υπογραφή της Τουρκίας, καλή είναι και η μισή Κύπρος υπό τον αποκλειστικό μας έλεγχο. Το σύνταγμα της ΚΔ το κουρελιάσαμε με το «δίκαιο της ανάγκης» – που έπρεπε να ισχύει μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα και για συγκεκριμένα ζητήματα, αλλά 59 χρόνια μετά, ποιος νοιάζεται;

Η «πατριωτική» σχολή αποδέχεται την κατοχή, αποδέχεται την απώλεια πατρίδας καθοδηγείται από τόσο απελπιστικά ηττημένα μυαλά που δεν μπορεί καν να διανοηθεί οποιοδήποτε πλεονέκτημα σε λύση.

Η «πατριωτική» σχολή έχει καταστρέψει την ΚΔ.

Η οργή, ο θυμός και η λύπη δεν μου επιτρέπουν να αντιμετωπίζω πλέον ψύχραιμα την απύθμενη υποκρισία και τον απόλυτο πολιτικό κρετινισμό αυτών των ανθρώπων που οδηγεί τη χώρα μας σε αυτοκτονία.

Δια της παρούσης λοιπόν, ανακοινώνω τον τερματισμό της πολιτικής μου αρθρογραφίας.

Δεσμεύομαι;

Όχι. Γιατί νοιάζομαι ακόμη για αυτό τον γ*μ*μ*ν* τόπο, τα κοπελλούθκια μου δεν αποφάσισαν ακόμη να ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους.

Επίσης η πολιτική μπορεί πάντα να φέρει εκπλήξεις.

Μέχρι τότε, μπορεί να παρακολουθείτε τη ζωή στον κήπο, τις προβλέψεις για τον καιρό (που όπως και εκείνες για την πολιτική είναι πάντα ορθές) και κανένα κείμενο της ψυχής.

Και του κρασιού.

Advertisement