Σ.Κ. ΕΔΕΚ: Πώς να μείνετε πάντα μικροί.

Η είδηση ξεφύτρωσε σχεδόν ξαφνικά πριν λίγες μέρες: φεύγει η ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση.

Από εκείνη τη στιγμή περίπου όλοι το θεωρούσαν ως δεδομένο, ακόμα και οι λίγοι διαφωνούντες εντός του κόμματος.

Εκ πρώτης όψεως, η απόφαση είναι παράδοξη. Αν η ΕΔΕΚ είχε τόσο σημαντικούς λόγους διαφωνίας για το Κυπριακό, τότε θα ήταν λογικό να έπαιρνε μια τέτοια απόφαση αν και όταν οδηγούμασταν σε λύση με προδιαγραφές που δε θα ήταν αρεστές στο κόμμα.

Αντίθετα, βρισκόμαστε τώρα σε μια περίοδο που δεν φαίνεται να έχουμε σοβαρή και σύντομη προοπτική λύσης, και για να αντιγράψω τον κ. Σοφοκλή Σοφοκλέους, αν στο βορρά εκλεγεί ο Έρογλου τότε πάμε μάλλον για αδιέξοδο, συνεπώς για ποιο λόγο η βιασύνη;

Μήπως ο λόγος δεν αφορούσε το Κυπριακό, αλλά υπήρχαν άλλοι, πιο ευτελείς λόγοι; Έχει ήδη γραφτεί πως ο κ. Ομήρου πήρε πολύ προσωπικά την ατάκα που του είχε ρίξει ο πρόεδρος Χριστόφιας για την «κονιορτοποίηση». Μια ατάκα, η οποία κατά την άποψη μου ήταν απόλυτα δικαιολογημένη: μια ζωή προσπαθεί ο κ. Ομήρου να αρθρώσει πολιτικό, αλλά και κοινό λόγο στα πρότυπα του μέντορα του, Βάσου Λυσσαρίδη, αλλά ο άνθρωπος ΔΕΝ μπορεί. Απλώς, δεν μπορεί.

Τι κάνει τότε; Βάζει το μυαλό του να σκεφτεί τις πλέον ασυνήθιστες πολυσύλλαβες λέξεις, τις χρησιμοποιεί ακόμα και σε περιστάσεις που δεν τις δικαιολογούν, και νομίζει πως η ποιότητα του λόγου του ανεβαίνει.  Ε, τι να κάνει ο πρόεδρος; Λίγη υπομονή του έμεινε!

Άλλοι λένε πως η γραμμή δόθηκε από τον … επικοινωνιολόγο του κόμματος! Να φύγουμε λέει, πριν να είναι πολύ αργά να κάνουμε κάτι τέτοιο (αν σημειωνόταν αδιέξοδο στις συνομιλίες ας πούμε), και βεβαίως να φύγουμε πριν από το ΔΗΚΟ, για να δείξουμε ηρωισμό.

Όσο και αν είναι εξόχως γελοίο να παίρνει ένα κόμμα μια τόσο σοβαρή απόφαση βασισμένο στις επικοινωνιακές συμβουλές κάποιου ο οποίος του χρόνου μπορεί να συμβουλεύει τον ίδιο τον Πρόεδρο, φαίνεται πως αυτή η εξήγηση έχει κάποια βάση.

Οι λόγοι που παρέθεσε ο κ. Ομήρου ο κ. Μαυρονικόλας, ο κ. Κουταλιανός, μόνο βλίτα μπορούν να πείσουν. Ακόμα και αν θεωρήσουμε τις διαφωνίες της ΕΔΕΚ επί της ουσίας ως βάσιμες, η στιγμή που επιλέγηκε για την έξοδο ήταν εντελώς ανεξήγητη. Ακούς εκεί: «ηθικά ανεπίτρεπτη η παραμονή της ΕΔΕΚ στην κυβέρνηση!» Τώρα το θυμηθήκατε;

Μια έξοδος που αφορά βεβαίως πολύ λίγα πράγματα: ένα αποτυχημένο υπουργό, ένα πιο σοβαρό υπουργό, με πολλή όμως προσοχή στο δικό του πολιτικό μέλλον.

Αυτά!

Γιατί βλέπετε, οι προεδρίες και τα μέλη στους ημικρατικούς ΔΕΝ θα δοθούν πίσω! Καλά πιασμένα εκείνα, το κόμμα αρχών, θεωρεί πως μπορεί να συνεργαστεί ακόμη με μια κυβέρνηση που πλέον, και επίσημα, θα φτύνει.

Γράφω επίσημα, γιατί σε καμιά περίπτωση αυτά τα δυο χρόνια δεν στήριξε η ΕΔΕΚ την κυβέρνηση. Σε καμία περίπτωση δεν συμπαραστάθηκε στην πολιτική προσπάθεια του πρόεδρου. Ήταν μια συνεχής υπονόμευση.

Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να νιώθει πολύ άβολα ο πρόεδρος Χριστόφιας που τους ανέχτηκε, τους σιαμάλιζε, και ίσως, λέω ίσως, θυσίασε την ευκαιρία λύσης του Κυπριακού για αυτούς τους θλιβερούς ψευδοπατριώτες.

Και κάτι άλλο για τον Πρόεδρο: δεν ξέρω πως θα κινηθεί το άλλο «πατριωτικό» κόμμα, το ΔΗΚΟ, αλλά ο Πρόεδρος Χριστόφιας ΕΧΕΙ σοβαρό πρόβλημα: η προοπτική λύσης είναι πλέον θαμπή, η ΕΔΕΚ πάει, το ΔΗΚΟ έτσι κι’ αλλιώς μια ζωή τον υπονομεύει επίσης, έχασε όμως και την ευκαιρία  να  κτίσει γέφυρες με τον ΔΗΣΥ. Ένας ΔΗΣΥ, ή μάλλον ένας Αναστασιάδης που φαίνεται να έχει χάσει την υπομονή του με τον Χριστόφια, έχει χάσει κάθε κίνητρο να τον στηρίζει στην προσπάθεια για το Κυπριακό, αφού αυτή η στήριξη δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.

Τι θα κάνεις πρόεδρε τα επόμενα τρία χρόνια;