Ο Ιησούς Χριστός και άλλοι άγιοι βοηθούν την Ελλάδα να ξεπεράσει την κρίση.

 

Άριστα βαθμολογείται ο υπεύθυνος μάρκετινγκ του περιοδικού «Τηλεώρες» . Εδώ και πολύ καιρό ακούω τις διαφημίσεις που αναφέρονται στο εξώφυλλο όπου φιλοξενούνται συνήθως διάφορες γκόμενες της showbiz, ενώ στη συνέχεια ακούς για την προσφορά, που περιλαμβάνει διάφορους βίους αγίων, κατάρες του Παίσιου,  και άλλα θρησκευτικά βιβλία. Όπως και να το κάνουμε μου φαινόταν μάλλον περίεργος ο συνδυασμός.

Ήταν όμως ένας εξυπνότατος προφανώς συνδυασμός. Γιατί  η συνέχεια που είχαμε σήμερα με έκανε και μένα να δώσω τα πέντε ευρουλάκια, και να αγοράσω το περιοδικό. Οφείλω να πω ότι αυτό το έκανα σε άσχετο περίπτερο, γιατί θα έπρεπε να έδινα και τις ανάλογες εξηγήσεις στον δικό μου περιπτερά.

Και πείτε μου, εσείς δεν θα υποκύπτατε στον πειρασμό αν ακούγατε διαφήμιση που να λέει αυτά: «Ο Ιησούς και οι Άγιοι μιλούν για τους δανειστές, τους τόκους, τις τράπεζες, τη φτώχεια, τους ανάξιους ηγέτες και το «κούρεμα» του χρέους.»

 Βούτυρο στο ψωμί των θρησκευόμενων Κυπραίων που δεν ξέρουν από πού μας ήρθε η κρίση, αλλά και πηγή έμπνευσης και για τους αριστερούς θρησκευόμενους και μη, που μισούν το ΔΝΤ, την ΕΕ και άλλους σύγχρονους κακούς.

Φοβερό και πιασάρικο το σύνθημα, που εμφανίζεται στο εξώφυλλο του σχετικού βιβλίου του κ. Δημήτρη Ριζούλη.

 

 

Το αντίδοτο στην τρόικα!

Στα εισαγωγικά φαίνεται ο σκοπός του βιβλίου:

 

 

Για τα πιο ευπροσάρμοστα είδη είχε μιλήσει και ο Δαρβίνος;

Ναι, προσαρμογή του ευαγγελίου είτε τραβηγμένη από τα μαλλιά, είτε αναφερόμενη σε διαχρονικές έννοιες και ιδεολογίες.  Και με μια πρώτη, πολύ γρήγορη ματιά που έριξα στο βιβλίο, είναι πολύ ενδιαφέρουσα η επισήμανση πως εκείνο τον παλιό καιρό έγραφαν θρησκευτικά ή θεολογικά βιβλία, αλλά κυριαρχούσε το οικονομικό και  κοινωνικό ζήτημα. Οι αναφορές στη διαχείριση του πλούτου, των πόρων, η σχέση δανειστή και δανειζομένου είναι τόσες, που σχεδόν σοκάρουν. Η έμφαση σε αυτά αποδεικνύει φυσικά την διαχρονική σημασία που έχει η οικονομία στη ζωή των ανθρώπων, και η ανάγκη δημιουργίας κανόνων λειτουργίας. Ο κομμουνισμός με το «ο καθένας για όλους, και όλοι για τον καθένα» είναι εκεί. Είναι επίσης εκεί και οι ρίζες του καπιταλισμού με τον δανεισμό και  τον τόκο. Το κεφάλαιο είναι ήδη εκεί. Θα μπορούσε κανείς να πάρει σε μάκρος τη συζήτηση αλλά η αλήθεια είναι πως διαβάζοντας λίγα από αυτά τα αρχαία κείμενα, βλέπεις  πιο σύστημα λειτουργούσε – καλώς ή κακώς- από τότε,  και ποιο ήταν η θεωρία.

Από καθαρά θρησκευτική άποψη, είναι πολλά τα κακά χαρακτηριστικά της χριστιανικής πίστης που βγαίνουν από τα κείμενα. Στα πιο αρχαία, της Παλαιάς Διαθήκης διαβάζεις διάφορα σκληρά, εκδικητικά, για να μην πω σαδομαζοχιστικά.

Διαβάστε επίσης την παραβολή του «αγνώμονος δούλου» και την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου».

 

Στον ίδιο τον Ιησού αποδίδονται τσιτάτα όπως αυτό: « μην ανησυχείτε, για την αυριανή μέρα, γιατί η αυριανή ημέρα θα φροντίσει για τα δικά της».

Στα 30+ ο Ιησούς ήταν λίγο μεγάλος για παιδί των λουλουδιών, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να ταυτιστεί με τους νεοέλληνες και τον τρόπο που έφτασαν εκεί που έφτασαν. Τελικά η Χριστιανική θρησκεία είναι σημαντικός οδηγός του νεοέλληνα!

Ο Μέγας Βασίλειος συμπληρώνει την περιγραφή της σημερινής πραγματικότητας: « Ω, πόσους κατέστρεψαν τα ξένα χρήματα! Πόσοι αφού πλούτισαν στο όνειρο, απόλαυσαν υπερβολικώς τη δυστυχία!»

Και λέει και το εξόχως νούσιμο: « Μην αφήσεις γραμμάτιο, που σαν κατάρα πατρική φτάνει μέχρι τα παιδιά και τα εγγόνια.»

Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, ρίχνει ακόμα ένα εξόχως νούσιμο τσιτάτο: «Ο δανειστής περιφέρει το πορτοφόλι του, και το περιφέρει ως δόλωμα που θα «τσιμπήσει» τους δυστυχείς, ώστε εξ αιτείας τους να το καταπιούν με το αγκίστρι των τόκων.»

Ω! Νεοφιλελεύθερη μελωδία! Δεν θέλετε δάνεια και τόκους κύριοι; Να ξοδεύετε μόνο όσα μπορείτε, για να μη σας πάρουν σβάρνα οι τοκογλύφοι !

Γενικά πάντως το βιβλίο, πέραν των αφελών και  απλοϊκών συμπερασμάτων, είναι μια πηγή πλούτου σε αρχαία αποσπάσματα που μπορούν να γίνουν στοιχεία ατέλειωτων συζητήσεων – και για τη σημερινή κατάσταση.

 

Τον συγγραφέα του βιβλίου δεν τον γνωρίζω, ούτε την εφημερίδα «Δημοκρατία» που φέρεται να το εξέδωσε, αλλά προς το τέλος υπάρχει μια πληθώρα κειμένων διαφόρων αγίων με ρώσικα ονόματα, όπως του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς:

 

 

Η Χαραυγή και ο Αθανάσιος βρήκαν τις κοινές αφετηρίες 🙂

 

Δεν είναι μόνο που φαίνεται ρώσος, αλλά ειλικρινά, τα οικονομικά του φαίνεται να έχουν την ίδια πηγή με εκείνα του Χριστόφια!

Ή κάποιου Πόποβιτς που μιλά για ανθρωποφάγους Ευρωπαίους:

 

 

Η Παπαρήγα να δείς!

 

Ε, πόσο διαφέρει αυτός από την Παπαρήγα ας πούμε;

 

Για όσους αδημονούν για πρακτικές λύσεις εξόδου από την κρίση, διαβάστε αυτά:

 

 

Αντιμνημονιακός πάντως!

 

Όλα κοινά λοιπόν, χωρίς αδικία, χωρίς φτώχια, χωρίς ανισότητες και τοκογλύφους… Ποιος είπε πως ήταν ο Μαρξ που εφηύρε την τασιηνόπηττα;

 

 

Η αγάπη.

 

 

Αν είναι το θέλημα...

Η αγάπη ως πανάκεια λοιπόν. Ναι, η αγάπη είναι όμορφη. Είτε αποτελεί θέλημα του «θεού», ή οποιουδήποτε άλλου.

Η αγάπη μια διαχρονική έννοια που δεν είναι όμως υποχρεωτική.

Και το λάθος των πρωτοχριστιανών του τότε, των νεοχριστιανών του σήμερα, και των διαφόρων άλλων ουτοπιστών του σήμερα είναι πως θεωρούν πως η αγάπη και λοιπές θετικές έννοιες είναι υποχρεωτικές στην ανθρώπινη φύση.

 

—————————————————— 

Για όσους υπέστηκαν υπομονετικά  το κείμενο μέχρι εδώ, αφιερώνω ένα όμορφο τραγουδάκι του Randy Newman για το θεό:

Μπορεί, και να μη  σας αφήσει να το δείτε εδώ το Youtube, αλλά κάνετε τον κόπο να το ακούσετε.

 

Παίρνει λίγο χρόνο να περάσουν τα εισαγωγικά της ταινίας.