Γιαννάκης Ομήρου: η λάθος επιλογή.

 

Αποποιήσεις:

 

1. Κάθε ένας κρίνεται από τις πράξεις του και την συνολική του προσφορά. Άρα όποιον και να επιλέξουν οι βουλευτές μας, θα πρέπει να του δώσουμε την πίστωση χρόνου που χρειάζεται για να αποδείξει πως αξίζει.

 

2. Η κριτική μου αφορά αποκλειστικά την προοπτική λύσης του Κυπριακού. Αξιολογώ αυτό το ζήτημα ως την μέγιστη προτεραιότητα που αντιμετωπίζουμε, και άρα κρίνω βάσει των συνεπειών που θα έχει η εκλογή του πρόεδρου της βουλής στο ζήτημα αυτό.

 

 

Οι ψεσινές εξελίξεις εντείνουν ακόμα περισσότερο την αγωνία (λέμε τώρα), για το άτομο που θα εκλεγεί στη θέση του προέδρου της βουλής.

 

Οι Οικολόγοι αποφάσισαν να διεκδικήσουν την προεδρία με τον μοναδικό τους βουλευτή, Γιώργο Περδίκη, ο Ζαχαρίας ακόμη αγνοείται, και με αυτά τα δεδομένα η προεδρία θα κριθεί από την ψήφο αυτού του βουλευτή(!), και δευτερευόντως από την στάση που θα τηρήσει ο Γιώργος Περδίκης μετά την πρώτη ψηφοφορία, στην οποία αναμένεται να πάρει μόνο τη δική του ψήφο. Η δήλωση της Ιωάννας Παναγιώτου πως στην δεύτερη και τρίτη ψηφοφορία, ο Περδίκης θα πράξει βάσει «εξουσιοδότησης», ίσως να δείχνει ένα συμβιβασμό τάσεων στο αρμόδιο όργανο των οικολόγων, αφού αυτό δίνει τη δυνατότητα στον Γιώργο Περδίκη να κάνει αυτό που νομίζει στη δεύτερη ψηφοφορία, αλλά στην πρώτη θα είναι υποψήφιος, για την τιμή των όπλων.

 

Εδώ θα αναφερθώ περισσότερο στην επιλογή του ΔΗΣΥ, που είναι ο αρχηγός της ΕΔΕΚ κ. Γιαννάκης Ομήρου. Θεωρώ αυτή την επιλογή λανθασμένη. Θεωρώ πως αυτή η επιλογή δεν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον, τη λύση δηλαδή του Κυπριακού, αλλά δεν εξυπηρετεί ούτε και τα συμφέροντα του ΔΗΣΥ. Και αν μπω στη λογική του ότι όλα γίνονται για τις προσεχείς προεδρικές, ειλικρινά πιστεύω πως ούτε αυτός ο στόχος εξυπηρετείται.

 

Κατ’ αρχάς είναι τραγικό πως ως υποψήφιοι φέρονται οι αρχηγοί τριών μικρών εθνικιστικών κομμάτων, ενώ τα δυο μεγάλα κόμματα άγονται και φέρονται από αυτούς. Αντιλαμβάνομαι την «υποχρέωση» του ΑΚΕΛ να στηρίξει Κάρογιαν, αφού τυπικά βρίσκονται μαζί στην κυβέρνηση, αλλά θα έπρεπε και το ΑΚΕΛ να αντιληφθεί με τι βρώμα έχει να κάνει: ο Φιλελεύθερος γράφει σήμερα πως το ΔΗΚΟ εμύνησεν στον Ζαχαρία πως «ψήφισε Κάρογιαν, και σε 4 μήνες φεύγουμε από την κυβέρνηση».

 

Α, μάλιστα! Δηλαδή ψηφίστε μας μαλάκες ΑΚΕΛικοί, και σε λίγο, μπάι μπάι!  Μετά από αυτή την πληροφόρηση ποιος ΑΚΕΛικός θα έχει το θάρρος να ψηφίσει τον Μάριο Κάρογιαν;

Δεν αναμένω όμως πως το ΑΚΕΛ θα τολμήσει να αλλάξει την απόφαση του, και να κάνει το έντιμο: την κάθοδο με τον δικό του ΓΓ.

 

Ο ΔΗΣΥ μη τολμώντας να παίξει με τους δικούς του κανόνες, μπαίνει σε παρόμοια περιπέτεια. Γνωρίζουμε όλοι πως ειδικά για  τα εθνικιστικά κόμματα, σκοπός της ύπαρξης τους είναι η υπονόμευση της λύσης του Κυπριακού. Άρα τι εξυπηρετεί η εκλογή του κ. Ομήρου; Θα δώσει ψήφους στον κάτω από οποιοσδήποτε συνθήκες pro-solution κ. Αναστασιάδη στις προσεχείς προεδρικές εκλογές; Πολύ αμφιβάλλω αν θα μπορέσει να «τραβήξει» προς τον ΔΗΣΥ όλους τους ΕΔΕΚίτες ο κ. Ομήρου, αν και εφόσον το κόμμα του υποστηρίξει τον κ. Αναστασιάδη. Ειλικρινά πιστεύω πως αν η επιλογή του ΔΗΣΥ στόχο έχει το άνοιγμα σε άλλους χώρους, εν όψει των προεδρικών, η εκλογή Ομήρου μάλλον θα εγκλωβίσει το κόμμα, και δεν θα του δώσει οποιοδήποτε πλεονέκτημα. Γιατί εκλογή Ομήρου θα σημαίνει και αποδέσμευση Κάρογιαν από το ΑΚΕΛ, φυσιολογική σκλήρυνση των θέσεων του, και μετά τι; Είναι πιθανόν ένα ΔΗΚΟ μακριά από την προεδρία της βουλής, λογικά πιο εξτρεμιστικό, να δώσει ψήφο στον κ. Αναστασιάδη – τον άνθρωπο που τους κατέβασε από εκείνη τη θέση;

 

Επαναλαμβάνω πως με φόντο τις προεδρικές, η εκλογή Ομήρου προσφέρει αμφίβολα κέρδη από την ΕΔΕΚ, ενώ θα αποξενώσει και το ΔΗΚΟ.

 

Κέρδος μπορεί να θεωρηθεί η αποδυνάμωση της συμμαχίας ΑΚΕΛ – ΔΗΚΟ.

 

Με ποια προοπτική όμως; Ο κ. Χριστόφιας θα είναι πρόεδρος μέχρι το 2013, αυτό δεν αλλάζει. Αν έχει την ευκαιρία και αν τολμήσει να λύσει το Κυπριακό, τότε το κυπριακό πολιτικό σύστημα κάνει επανεκκίνηση, και αυτό πιστεύω θα χαροποιούσε και τον κ. Αναστασιάδη. Από την άλλη, αν δεν γίνει αυτό, οι δυνατότητες της παρούσας κυβέρνησης να λύσει τα λοιπά προβλήματα, κυρίως της οικονομίας,  είναι από περιορισμένη, ως ανύπαρκτη, άρα, εν όψει των προεδρικών ο κ. Αναστασιάδης θα βρει μπροστά του ένα σώμα ψηφοφόρων έτοιμο και ώριμο για την αλλαγή. Αν δεν βγει ο κ. Ομήρου, και εκλεγεί ο κ. Κάρογιαν, τότε ΔΗΚΟ και ΑΚΕΛ θα συνεχίσουν να φθείρονται μαζί, και ο ΔΗΣΥ δεν θα έχει αποξενωθεί από το ΔΗΚΟ.

 

Ναι, αλλά ο Γιαννάκης;

Εκείνος θα νοιώθει άσχημα πως του έταξε πάλι ο ΔΗΣΥ, και του γέλασε.  Σε κάποιο βαθμό θα νομιμοποιείται να το νοιώθει αυτό, εκτός και αν αποφασίσει ο ΔΗΣΥ *πριν* τη σημερινή συνεδρία να κατέβει υποψήφιος ο ίδιος ο Νίκος Αναστασιάδης. Αν θυμάμαι καλά, η επιλογή Ομήρου ήταν υπό την αίρεση πως είναι εκλέξιμος. Αφοί οι Οικολόγοι θα κατεβάσουν δική τους επιλογή, τότε ο κ. Ομήρου δεν είναι (στα σίγουρα) εκλέξιμος. Σε αυτή την περίπτωση, αν όλοι επιμένουν στις υποψηφιότητες τους, εκλέγεται στη δεύτερη ψηφοφορία ο Μάριος Κάρογιαν.

 

Δεν θεωρώ πως αυτό είναι το χειρότερο σενάριο για τον ΔΗΣΥ. Αντίθετα θεωρώ πως του δίνει πλεονεκτήματα: την ηθική επιβράβευση πως κράτησε μια έντιμη στάση, και δεν μπήκε σε μυστηριώδη παζάρια με ευκαιριακούς συμμάχους, αφήνει γέφυρες ανοικτές, ενώ επιτρέπει και στην συμμαχία ΑΚΕΛ – ΔΗΚΟ να συνεχίσουν να αυτοφθείρονται.

 

Ένας ανοικτόμυαλος, νούσιμος ΔΗΣΥ είναι, κάτω από τις περιστάσεις,  ό,τι πιο προοδευτικό έχει να δείξει σήμερα το Κυπριακό πολιτικό σύστημα. Αν εμβολιαστεί και με εντιμότητα σε σχέση με την εκλογή του προέδρου της βουλής, μου κάνει πιο πολύ.