How to fix AKEL – από τον Τάκη Χατζηγεωργίου.

Άκουγα σήμερα το πρωί  τη συζήτηση στο Τρίτο του ΡΙΚ, με την Ελένη Βρεττού, μετά που είχε ανάψει. Ηταν ο Τάκης Χατζηγεωργίου, που ελπίζω να παει στη ευρωβουλή ως εκπρόσωπος της Κύπρου και του ΑΚΕΛ,  μαζί με τον Κώστα Μαυρίδη του ΔΗΚΟ και τον Δημήτρη Συλλούρη που κατεβαίνει με το ψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ. Δυο αρκούντως προβληματικοί και εριστικοί συνομιλητές και συνεπώς αντιλαμβάνομαι γιατί ο Τάκης ήταν μάλλον  εκνευρισμένος, έστω και αν δεν άκουσα τι είχε προηγηθεί.

Η συζήτηση ήταν για την οικονομία, για το μνημόνιο, και η Ελένη Βρεττού με τον απαράμιλλο, άκομψο της τρόπο, δεν άφησε κανένα από τους τρεις να ησυχάσει ή να ξεφύγει.

Ο διάλογος που είχε σημασία όμως ηταν εκείνος που έγινε με τον Τάκη. Αναφέρθηκε ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ σε «εκείνους που έφεραν την τρόικα και το μνημόνιο», και η Ελένη τον ρώτησε μάλλον πιεστικά: «υπήρχε άλλη επιλογή;»

«Ποια ήταν αυτή;»

Ο ένας διέκοπτε τον άλλο, αλλά τελικά ο Τάκης άρθρωσε μια απάντηση σε έντονο ύφος:  «Ναι, υπήρχε επιλογή, αν στην Ευρώπη κυβερνούσε η αριστερά». Πολύ σύντομα φάνηκε πως ως «αριστερά» θεωρεί  τις *πολύ* αριστερές, πέραν της σοσιαλδημοκρατίας  δυνάμεις.

Οι οποίες φυσικά δεν κυβερνούν πουθενά στην Ευρώπη, ούτε βρίσκονται κοντά στο να κάνουν κάτι τέτοιο.

Συνεπώς η ερώτηση της Ελένης είχε αποτέλεσμα και μάλιστα πολύ σημαντικό: το σημερινό ΑΚΕΛ *δεν είχε* και *δεν έχει* εναλλακτική εισήγηση για τη λύση των οικονομικών προβλημάτων της αστικής, καπιταλιστικής κοινωνίας στην οποία ζούμε.

Το ποιοί  προκάλεσαν αυτά τα προβλήματα και γιατί, είναι βεβαίως άλλο κεφάλαιο.

Εξ όσων γνωρίζω τον Τάκη, δεν έπεσε σε παγίδα.

Δεν πιστεύω να έκανε γκάφα και δεν ήθελε να εκθέσει το κόμμα του.

Νομίζω όμως εκείνο που ήθελε να πει είναι αυτό:  η μόνη βιώσιμη προοπτική για το ΑΚΕΛ είναι η μετάλλαξη του σε ένα κόμμα που μπορεί να συμμετάσχει και να διαχειριστεί το σύστημα. Δε βοηθά σε τίποτα και είναι αδιέξοδη η εμμονή στην παρούσα οικονομική – κοινωνική πολιτική και ιδεολογία.

Να επισημανθεί ταυτόχρονα, πως  το ο ΑΚΕΛ, αντιφάσκοντας με τον εαυτό του,  έχει ήδη άποψη για πολλά ζητήματα της καπιταλιστικής διαχείρισης. Η έντονη σημερινή επιχειρηματολογία του Άντρου Κυπριανού υπέρ του τερματικού υγροποίησης των γκαζιών, μπορεί να είχε αφετηρία την προεκλογική περίοδο, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί ευρύτερο μέρος των επιχειρημάτων του *όποιου* διαχειριστή του καπιταλιστικού συστήματος και  σίγουρα η προτίμηση σε  «αυτές τις αγορές αντί στις άλλες» δεν  «κολλά» σε καμιά μαρξιστική ανάλυση.

Καιρός  για το ΑΚΕΛ να «βγει από τη ντουλάπα».

Ο Τάκης.