Έγινε παρεξήγηση: τα μικρά κόμματα.

 

Σε πρόσφατο μου tweet έγραψα για την Ελένη Θεοχάρους:

 

Ψηφίστε Θεοχάρους. Πιστεύει πως "κάποιοι μας οδήγησαν στη φτωχοποιήση για να μας επιβάλουν εύκολα μια κακή λύση".Επίσης κάποιοι μας ψεκάζουν

— Yiannos C. Ioannou (@Strovoliotis) May 16, 2016

Η κυρία αυτή που επιθυμεί να κατατροπώσει το παλαιοκομματικό κατεστημένο, η κυρία αυτή που θέλει να δώσει καινούργια πνοή, η κυρία αυτή που σε εκλογές του 2016 χρησιμοποιεί ακόμη και τον αγώνα της ΕΟΚΑ για να υποκλέψει τώρα ψήφους, υιοθετεί επίσης και γνωστές τερατολογίες και θεωρίες συνομωσίας για τα οικονομικά και την πολιτική. (Σύμπτωση: είχαμε στην Ελλάδα την πρώτη καταδίκη για είδηση “hoax”. Λεπτομέρειες  εδώ.)

Ετσι κερδίζονται οι ψήφοι το 2016

Μας φτωχοποίησαν για να μας επιβάλουν κακή λύση λοιπόν! Η ακραία αυτή εκδήλωση ανευθυνότητας και η πλήρης έλλειψη κατανόησης οικονομικών αλλά και γεωπολιτικών δεδομένων,  δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της κυρίας  Θεοχάρους. Αφορά όλα τα «μικρά» κόμματα, ΕΔΕΚ, Αλληλεγγύη, Οικολόγοι, ΣΥΜΠΟΛ, όπως και τα νεοφανή ΟΑΔ, Πνοή Λαού,  κλπ.

Έχουν και οι τρεις «μεγάλοι» τα σοβαρά προβλήματα τους, κυρίως το ΔΗΚΟ, έχουν και μεγάλα αποθέματα αποτυχιών και αστοχιών, αλλά σήμερα θα μείνουμε στους «μικρούς».

Και θα μείνουμε σε αυτούς γιατί υπάρχει μια σοβαρή παρεξήγηση. Επειδή οι «μεγάλοι» μοιράζονται την εξουσία, αναλαμβάνουν ευθύνες και κάνουν λάθη ή είναι απλώς ανίκανοι και αχάπαροι, κάποιοι θεωρούν πως οι «μικροί» λόγω του μεγέθους τους και μόνο αυτού, είναι σε καλύτερη θέση να κυβερνήσουν και να δώσουν έργο. Διαβάστε ενδεικτικά, τι απάντησε στο πιο πάνω tweet  ένας καλός φίλος:

«Συνήθως αποφεύγω να συμμετέχω στις πολιτικές συζητήσεις που ξεκινά ο φίλτατος Γιάννος, αλλά ως προβληματισμένος πολίτης έχω να πω ότι η Θεοχάρους μόνη της έβγαλε τα μάτια της, ειδικά σε αυτή τη φάση που πολλοί από μας με ΤΙΠΟΤΕ δεν μπορούμε να ψηφίσουμε τα τέσσερα «κλασσικά» κόμματα και προσπαθούμε με χίλια ζόρια να βρούμε διέξοδο…»

Στο οποίο σχόλιο, απάντησα έτσι:

«Αγαπητέ φίλε δεν έχω αλλεργία με το μικρό. Δεν πάω τον λαϊκισμό τη δημαγωγία και τα συνθήματα. Επί Χριστόφια είχα γίνει ένας ίσως και κακόπιστος κριτής σε βάρος του, γιατί ακριβώς δεν άντεχα τα πιο πάνω. Η πολιτική του ΑΚΕΛ για το Κυπριακό όμως επί Άντρου, ταιριάζει με Αναστασιάδη – Αβέρωφ που θεωρώ πως είναι η πιο σωστή. Εδώ μπορεί να έχουμε πολιτικές διαφορές πέραν του κυρίως πρακτικού χαρακτήρα που είναι  η οικονομία, αλλά θεωρώ πως τα λοιπά κόμματα δεν είναι κακά επειδή είναι μικρά, είναι κακά γιατί είναι εθνικιστικά, λυσοφοβικά και αρκούνται μόνο στην παραγωγή βολικής κριτικής και συνθημάτων.
Για να κλείσω το πάζλ ο ΔΗΣΥ χρειάζεται το ΑΚΕΛ στο κυπριακό, αλλά και το ΔΗΚΟ στην οικονομία αφού το ΑΚΕΛ ζει ακόμα στην κομμουνιστική του ντουλάπα. Ο Νικόλας όταν επικοινωνεί μπορεί να έχει ορθές απόψεις στην οικονομία – δυστυχώς έχει καιρό να το αποδείξει.
Τέλος, άλλο η ανάληψη εξουσίας με όλες τις ευθύνες και φυσικά τα λάθη που συνεπάγεται και άλλο η διαχρονική αφ’ υψηλού κριτική για τα πάντα – χωρίς την ευθύνη. 
Α, και ο ΔΗΣΥ δεν ήταν πάντα του γούστου μου, ούτε υπάρχει εγγύηση πως θα συνεχίσει να είναι.»

Νομίζω το ανωτέρω είναι μια καλή συνοπτική διατύπωση της θέσης μου. Να ξεκαθαρίσω πως αυτή τη στιγμή δεν ανήκω σε οποιοδήποτε κόμμα. Ήμουν πριν πολλά χρόνια μέλος της ΕΔΕΚ ήμουν στη συνέχεια εκ των ιδρυτικών μελών του Κινήματος Οικολόγων, το οποίο εγκατέλειψα, κυρίως για πολιτικούς λόγους μετά το δημοψήφισμα του 2004. Οφείλω επίσης να δηλώσω πως συνδέομαι με προσωπική σχέση με 2 εκ των αρχηγών αυτών των μικρών κομμάτων. Αυτό δεν έχει σημασία. Η κριτική μου είναι καθαρά πολιτική και επιμένω και επαναλαμβάνω πως δεν έχει νόημα να δοθεί ψήφος διαμαρτυρίας σε κάποιες δυνάμεις οι οποίες εκ της (πολιτικής) φύσεως τους θα οδηγήσουν τη χώρα σε χειρότερες περιπέτειες.

Να γίνω και πιο συγκεκριμένος: θεωρώ και νομίζω ταυτίζομαι εδώ με την εκτίμηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ψηφοφόρων, πως τα πιο σημαντικά μας προβλήματα είναι το Κυπριακό και η οικονομία. Στο κυπριακό βρισκόμαστε σε μια μακρά διαδικασία που  φαίνεται – ίσως λόγω των εκλογών – έκανε «κοιλιά» , οι εξελίξεις στην Τουρκία πιθανότατα δεν είναι θετικές, αλλά η παρούσα διαδικασία θα καταλήξει κάπου, και υπάρχουν ακόμη πολλές θετικές παράμετροι που την κάνουν να έχει τις καλύτερες πιθανότητες  να οδηγήσει σε λύση. Αν φτάσουμε εκεί είναι πάρα πολύ σημαντικό να είναι  δυνατά τα κόμματα που θα στηρίξουν τη λύση. Αυτά το κόμματα είναι ο Δημοκρατικός Συναγερμός και το ΑΚΕΛ. Τα δυο αυτά κόμματα κάνουν ορθή ανάγνωση της τοπικής αλλά και της ευρύτερης γεωπολιτικής πραγματικότητας, παίρνουν σωστά τα μηνύματα από Ευρώπη και Αμερική, αντιλαμβάνονται κυρίως πως η σωστή λύση ΔΔΟ θα είναι όχι μόνο το οριστικό κλείσιμο της πληγής της διχοτόμησης, θα είναι επίσης και η σίγουρη νέα αφετηρία για ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό της χώρας.

Από την άλλη, ναι, η ξύλινη και παρωχημένη συνθηματολογία του ΑΚΕΛ στην οικονομία με ενοχλεί, και ελπίζω πως αν χρειαστεί η βοήθεια της βουλής το ΔΗΚΟ θα συμπεριφερθεί υπεύθυνα, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ευρύτερη εικόνα. Η διορθωτική πολιτική του Χάρη Γεωργιάδη και του ΔΗΣΥ είναι η σωστή γιατί εκ των πραγμάτων δίνει αποτελέσματα, είναι επιτυχημένη και έφερε τη χώρα στη σωστή πορεία.

Έχοντας αναφέρει αυτά, ούτε στο Κυπριακό ούτε στην οικονομία μπορώ να εμπιστευτώ οποιοδήποτε από τα μικρά κόμματα – στα οποία περιλαμβάνω και την ΕΔΕΚ.

Θα ψηφίσω ορθολογιστικά.  Στο Κυπριακό περνούν τον πήχη ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ. Στην οικονομία τον περνά ο ΔΗΣΥ.