Μια καλή μέρα.

 

Έτσι τουλάχιστον αρχίζει. Μετά από μια βδομάδα ανθεκτικού κρυολογήματος, το οποίο συνέπεσε με τα Χριστούγεννα, με εξορμήσεις εδώ, επισκέψεις εκεί, ενεργοβόρα μωρά να απαιτούν την προσοχή σου επί 24ώρου βάσεως, κάπου άρχισε να ξεκαπνίζει η μηχανή.

 

Ψες, κατάφερα να αντέξω μέχρι τις 9, και μετά πήγα για ύπνο, και σήμερα νοιώθω πράγματι καλύτερα. Δεν νοιώθω καλά, αλλά υπάρχει σαφής βελτίωση.

 

Για να δούμε τι υπάρχει γύρω.

 

Ο Πολίτης πάντως δεν υπάρχει. Ο εφημεριδοπώλης του φαίνεται αργεί αυτή τη βδομάδα, και έτσι  δεν τον βρήκα έξω από το γραφείο. Το συνειδητοποίησα μόλις χθες, και ειλικρινά δεν νοιώθω πως έχασα και τίποτα.

 

Να σταματήσω και τις εφημερίδες μετά την τηλεόραση;

 

Χμμμμ….

 

 Πάντως σύμφωνα με το ράδιο, που ακόμα παρακολουθώ φανατικά υπάρχουν εξόχως συναρπαστικές ειδήσεις: οι Τούρκοι ξανά προκλητικοί, τα κόμματα τσακώνονται για τον …. Φάκελο της Κύπρου, ο Χριστόφιας καταφέρνει πάλι να λέει τα σωστά πράγματα με τον λάθος τρόπο, ο αρχιεπίσκοπος χουμίζει τα υψηλής ευφυΐας καλόπαιδα του ΕΛΑΜ, ο Ομήρου επιμένει να χρησιμοποιεί πολυσύλλαβες και δυσνόητες ακόμα και για εκείνον λέξεις, ο Αναστασιάδης τους θεωρεί ξαφνικά όλους φίλους του, ο Μακάριος πιο αδιάλλακτος από ποτέ, αρνείται συμβιβασμό με τους Τουρκοκυπρίους, έστω και αν δέχονται τις αλλαγές των 13 σημείων που ο ίδιος είχε εισηγηθεί, ο Γρίβας είναι έτοιμος να εκχωρήσει μέρος της Κύπρου στην Τουρκία προκειμένου να φάει τον αρχιεπίσκοπο, ….ούπς!

 

Αυτά τα τελευταία προέρχονται  από το τελευταίο βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη « Η Μεγάλη ιδέα της μικρής Χούντας» που διαβάζω αυτές τις μέρες, και παρεισέφρησαν περιέργως στους προβληματισμούς για τα τρέχοντα.

 

 

Η περιρρέουσα σύγχυση προφανώς επηρέασε και τον υπογράφοντα ιστολόγο.

 

Μόνη λύση να γυρίσω πλευρόν, πριν να χαλάσει και αυτή η μέρα.