Τσάβεζ: Συμβολισμοί στο θάνατο.
Έχω γράψει στο παρελθόν ένα σύντομο κείμενο που αναφέρεται στην ουσία της πολιτικής του θανόντος προέδρου Τσάβεζ. Η δική μου ανάρτηση ήταν εμπνευσμένη από ένα ανάλογο κείμενο του Economist. (Lulismo v Chávismo).
Δε έχω αρκετή πληροφόρηση για να απαντήσω στην ιδεολογική αγιοποίηση του μακαρίτη που επιχειρείται από αριστερές, αντικαπιταλιστικές, αντικρατικές ακόμα και …εθνικιστικές/φασιστικές δυνάμεις σε σχέση με τα πραγματικά αποτελέσματα της πολιτικής του.
Μεγάλη η απώλεια.
Στέκομαι όμως σε δύο συμβολισμούς που προκύπτουν από την κηδεία του.
Το σώμα του λέει θα ταριχευθεί και θα φυλαχθεί σε μουσείο για να μπορούν οι πολίτες της χώρας του να τον βλέπουν και προφανώς να τον προσκυνούν για …πάντα (κάτι όπως Μακάριο και Γρίβα, αλλά πιο προχωρημένο). Όσο και αν αντιλαμβάνομαι την στενοχώρια μιας μεγάλης μερίδας των πολιτών της Βενεζουέλας, θεωρώ πως μια τέτοια πράξη ουσιαστικά αναγάγει τον μακαρίτη σε ένα *προσωπικό* σύμβολο, μακριά από ιδεολογίες και απόδοση, που στόχο θα έχει την αξιοποίηση από τον/τους διαδόχους για να εμπεδώσουν τη δική τους δύναμη και επιρροή.
Γενικώς, η προσωπολατρία δεν είναι κάτι που συμπαθώ.
Στην κηδεία θα παρευρεθούν πολλοί ηγέτες νοτιοαμερικανικών χωρών – υποθέτω καθηκόντως. Εκεί θα βρίσκονται και αρχηγοί που επίσης θεωρούνται αντισυμβατικοί όπως οι Evo Morales και Daniel Ortega. Το Τρίτο που μετέδωσε την είδηση το πρωί αναφέρθηκε ονομαστικά στους Raul Castro, Alexander Lukashenko και Mahmoud Ahmadinejad. Σύμμαχοι του μακαρίτη λέει. Τώρα, ο Castro ο δεύτερος, απ’ ότι φαίνεται ξεκλειδώνει σιγά – σιγά την Κούβα, η οποία για πρώτη φορά έχει προοπτική για πραγματική ανάπτυξη, και αξιοποίηση των ικανοτήτων των κατοίκων της και των πόρων της χώρας. Διαβάστε ας πούμε, αυτό.
Οι άλλοι δυο όμως, ο Lukashenko και ο Ahmadinejad θεωρούνται γενικώς ως μάλλον οπισθοδρομικοί, λίγο σκοταδιστές, λίγο δικτάτορες, λίγο δεσπότες, λίγο θρησκόπληκτοι. Η παρουσία τους στην κηδεία δεν είναι τυχαία: είμαι σίγουρος πως ο συμβολισμός της ομαδικής παρουσίας των αντισυμβατικών ηγετών στην κηδεία κάποιου που έπαιζε τον ρόλο του επικεφαλής αυτής της ομάδας είναι αναγκαίος. Όχι μόνο γιατί θέλουν να δείξουν το σεβασμό τους στον Τσάβεζ, αλλά γιατί θέλουν να εμπεδώσουν την ιδέα της εναλλακτικής πρότασης σε κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα με την οποία φυσικά κρύβουν τις δικές τους αδυναμίες, ή και αντιδημοκρατικές πρακτικές. Και φαίνεται πως αυτό το «εναλλακτικό» χωράει όλους τους «καλούς». Και τους χωράει γιατί υπάρχει *ανάγκη* και από τους ηγέτες, και από θεωρητικούς και ακτιβιστές σε όλο τον κόσμο να αποδείξουν την ύπαρξη του και να τονίσουν ξανά το πιστεύω τους.
Το πολυδιάστατο πλήθος ηγετών που θα παραστούν στην κηδεία του Τσάβεζ, και το παρδαλό πλήθος υποστηρικτών του μακαρίτη σε όλο τον κόσμο, είναι η μια άποψη.
Η άλλη παρουσιάζεται και πάλι από τον Economist με ένα τίτλο μάλιστα που δεν αφήνει αμφιβολίες:
Στροβολιώτης 
«Οι άλλοι δυο όμως, ο Lukashenko και ο Ahmadinejad θεωρούνται γενικώς ως μάλλον οπισθοδρομικοί, λίγο σκοταδιστές, λίγο δικτάτορες, λίγο δεσπότες, λίγο θρησκόπληκτοι.»
Ακριβώς όπως ο δικός μας αλλά το κάνουμε γαργάρα. Δεν πέρασε μέρα που να μη συμβουλετεί τον αρχιεπίσκοπο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
An epe8aniske prin 5-6 xronia, htan na epiennan kai oi dikoi mas sth khdeia mazi me ton parea to Quaddafi
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έχω την ταπεινή άποψη ότι ο κάθε εκλελεγμένος ηγέτης αποτελέι ένα κεφάλαιο για την ιστορία της χώρας του και η ίδια η ιστορία θα τον κρίνει σε ένθετο χρόνο. Απο την στιγμή που αποφάσισε ο κυρίαρχος λαός τα έξωθεν στοιχεία ή και παραμβάσεις στα εσωτερικά μίας χώρας δεν έχουν θέση. Είναι θέμα του κάθε λαού να ακθορίζει και να διαφεντεύει στα του οίκου του. Δυστυχώς η ιστορία μας έχει πολλά παραδείγματα όπού διάφορες χώρες εν ονόματι της δημοκρατίας εισέβαλαν σε χώρες καταδίκασαν ηγέτες εκλελεγμένους και στο τέλος οι λαοί υποφέρουν απο την δυναστεία αυτών που αποκαλούνται προστάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Φαίνεται όμως ότι η ανθρωπότητα θα διαβεί σε νέα μονοπάτια όπου και θα αλλάξει η πορεία της προς το καλύτερο διότι ήδη οι δήθεν ισχυροί την πάτησαν. Τα θέλουν όλα δικά τους για αυτό και θα χάσουν. Η ανθρωπότητα όσο και αν φαίνεται παράξενο βαίνει προς νέο διασυνοριακό χάρτη ( είναι δική μου εκτίμηση ) και οι αλλαγές θα είναι τεράστιες και ανέλπιστες. Η πορεία είναι ήδη προδιαγεγραμμένη και φαίνεται ότι όλα έχουν αρχίσει ήδη. όλα αυτά που γίνονται περί μνημονίων κ.λ.π. αποτελούν τα πρώτα σημάδια και είναι τα πρώτα προσκόμματα που λέμε.
Αναφορικά τώρα με τον Τσάβες εγώ θα σεβαστώ την απόφαση του λαού του ο οποίος και τον ανέδειξε στα ανώτατο αξίωμα. Αυτό απαιτεί η δημοκρατία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν αμφισβητώ αποφάσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως υπάρχουν συνέπειες…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτοί που αποφασίζουν αγαπητέ Γιάννο αναμφισβήτητα θα πρέπει να αναλαμβάνουν και τις συνέπειες των αποφάσεων τους .
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
[Εμπιστευτικά] Σημαία ευκαιρίας
Γιάννης Κ. Πρετεντέρης | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 07/03/2013 08:00 |
Δεν ξέρω πόσοι αισθάνονται ορφανοί που ο Πρόεδρος Τσάβες πήγε να συναντήσει τον Δημιουργό του – εγώ, πάλι, όχι…
Θυμίζω ότι ο «ηγέτης των φτωχών» ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με ένα διπλό αλλά (ευτυχώς) αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα το 1992 για το οποίο έμεινε δύο χρόνια στη φυλακή.
Από το 1998 προτίμησε να πολιτευθεί με ηπιότερες μεθόδους και να εκλεγεί κανονικά στην Προεδρία της «Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας» – το «κανονικά» με την πιο διασταλτική έννοια της «κανονικότητας» σε μια κανονική δημοκρατία…
Ο άνθρωπος κατάλαβε εγκαίρως ότι αντί να μπλέκει σε πραξικοπήματα είναι ασφαλέστερο να κυβερνά υποδυόμενος τον «φίλο του λαού». Και αυτό το κατάφερε για περισσότερο από μια δεκαετία.
Είναι αλήθεια βεβαίως ότι η φιλία του Τσάβες με τον λαό είχε δύο όψεις.
Η μία όψη ήταν η ραγδαία αύξηση της διαφθοράς και της φαυλότητας (μεταξύ φίλων, προφανώς…) που διευκολύνθηκε από τα πετρελαϊκά έσοδα της Βενεζουέλας.
Μπροστά στο πελατειακό κράτος του Τσάβες, οι δικοί μας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ θυμίζουν ανυπόκριτα μέλη του κινήματος «Αξιοκρατία και Πολιτική».
Η άλλη όψη ήταν πως στη Βενεζουέλα δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια για όσους δεν ήταν φίλοι του φίλου του λαού.
Στις εκλογές, η αντιπολίτευση μετρούσε συνήθως περισσότερους νεκρούς και τραυματίες από βουλευτές. Ενώ η έννοια της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας ήταν περίπου συνώνυμη με επικήδειο.
Ολα αυτά βεβαίως γινόντουσαν στο όνομα του λαού αλλά και κάτω από την ταμπέλα μιας «Αριστεράς», η οποία δεν είχε καμία σχέση με τη δημοκρατική και σοσιαλιστική Αριστερά που ξέρουμε στην Ευρώπη.
Η «Αριστερά του Τσάβες» ήταν περισσότερο σημαία ευκαιρίας ενός φαύλου και αυταρχικού καθεστώτος, το οποίο εξάγνιζε τη συνείδησή του βρίζοντας την Αμερική και στέλνοντας δωρεάν πετρέλαιο στην Κούβα.
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, όποιος αποδέχεται το βασικό αξιακό και ιδεολογικό πλαίσιο της ευρύτερης ευρωπαϊκής Αριστεράς δεν μπορεί να αισθάνεται όχι μόνο συγγενής αλλά ούτε καν συνοδοιπόρος με τέτοια καθεστώτα – μιλάμε για άλλον κόσμο.
Πράγμα που δεν εμπόδισε βεβαίως διάφορους ευρωπαίους «αριστερούς» να προσκληθούν, να κολακευθούν, ακόμη και να σιτισθούν από τον Τσάβες.
Αποδεικνύεται ενδεχομένως ότι οι σημαίες ευκαιρίες κάνουν τελικά τη δουλειά τους.
Αλλά παραμένει ανεξήγητο πώς τέτοιου τύπου καθεστώτα και ηγέτες καταφέρνουν να ασκούν γοητεία σε πρόσωπα που (κατά τα άλλα…) σκίζουν τα ρούχα τους για τη δημοκρατία και την πρόοδο.
Εκτός και αν η εξήγηση είναι εξαιρετικά απλή.
Και ότι η δημοκρατία είναι και γι’ αυτούς σημαία ευκαιρίας.
Οπότε δεν έχουν ιδιαίτερους ενδοιασμούς να ταξιδεύουν στο ίδιο καράβι με τον κάθε Τσάβες.
http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5005052/shmaia-eykairias/#.UTs8nt6BSfk.twitter
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Λάσπη . . . . . κατά το σύνηθες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
άμαν το μέτρον τον ονείρων σου εν η κρίση των αρθρογράφων του economist, τί άλλον μπορείς να ονειρευτείς από την φτώσιαν τζιαι την μιζέριαν που δημιουργεί το σύστημαν που το εδημιούργησεν το economist για να εκφράζεται τζιαι να κτυπά τους αντιπάλους του;
Άμαν ο ορθολογισμός σου τζιαι η αμερόληπτη πηγή πληροφορίας σου πάνω στην οποίαν βασίζεται εν η αθρογραφία που εμπνένουν τον Τσουρούλλην, πως θέλεις να σε πιστέψω τζιαι να πάρω στα σοβαρά την κρίσην την δικήν σου;
Να πα να πεις του Πετεντέρη να ενημερωθεί για τα προγράμματα κοινωνικής αλληλεγγύης που εμπήκαν σε εφαρμογήν που τον τζιαιρόν που ανέχουνται οι αμερικάνοι χωρίς να την πνίουν στο γαίμαν μιαν εναλλακτικήν διακυβέρνησην στην Λατινικήν Αμερικήν (φαίνεται ότι κουστίζει πολλά, τζιαι εκρίναν τζιαι που το αποτελέσματα που τους έφερεν τελικά ο Πινοσέτ, ο Σομόζα, ο Μπατίστα, ο Νοριέγκα, τζιαι οι δεκάδες άλλοι δικτάτορες τζιαι δικτατορίσκοι που εδιορίσαν, εξοπλίσαν τζιαι επροστατεύσαν στρατιωτικά που το 60 ως το 80). Να πα να ρωτήσει για την operation milagro με την οποίαν πληρώνει η Κούβα το πετρέλαιον, η οποία έδωσεν το φως σε σσιηλιάδες ασήμαντους αθρώπους σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Για τα προγράμματα οδοντιατρικής, για την βιομηχανίαν βιοτεχνολογίας που εν το πρώτον εξαγωγικόν προϊόν της Κούβας με παραλήπτες τα νοσοκομεία της Βραζιλίας, της Χιλής, της Βενεζουέλας, της Νικαράγουας (ναι έρκεψεν να έχει τζιαι νοσοκομεία πάλε η Νικαράγουα που τον τζιαιρόν που έφκην ξανά πρόεδρος ο Ορτέγκα). Να πεις του Πετεντέρη να κάμει μιαν ανάλυσην τζιαι να κάμει μιαν γραφικήν παράστασην που θα βάλει στον άξοναν των Ψ τον δείχτην human development των ηνωμένων εθνών τζιαι στον άξοναν τον X το εθνικόν εισόδημαν τζιαι να βάλει πάνω τες χώρες του κόσμου ούλλες τζιαι να μας έβρει ποιά χώρα κάθεται πάνω στο optimum της γραμμής που φκάλλουν τα 195 σημεία που αντιπροσωπεύουν το καθέναν έναν κράτος του κόσμου. Να πεις του Πετεντέρη να φύει λλίον που τον μαγικόν κόσμον του ανεπτυγμένου νότου της Ευρώπης που ανθεί τζιαι η κοινωνική δικαιωσύνη τζιαι η ελευθερία της έκφρασης των μονοπολίων των ΜΜΕ τζιαι να πάει στην Βενεζουέλαν να δει μέσα της δικής του ιδεολογίας που φκαίννει ο δημοσιογράφος που την οθόνην της τηλεόρασης τζιαι λαλεί «σε αυτήν την δικτατορίαν δεν υπάρχει ελευθερία της έκφρασης», που ακούεται η φωνή των Τσουρούλληδων που τα ράδια που ουρλιάζουν σαν τους σσιύλλους «σε αυτήν την διχτατορίαν δεν μπορεί να αννοίξει το στόμαν του κανένας να πει την αντίθετην άποψην», που γράφουν οι Πεντεντέρηδες μες τα δεξιά (κεντροδεξιά τζιαι κεντροαριστερά συγνώμην) έντυπα «en este pays no hay libertad de expresion». Να πεις του Πετεντέρη να πιάσει τα ραπόρτα των ανεξάρτητων παρατηρητών των εκλογών στην Βενεζουέλαν τζιαι να μας θκιαβάσει πότε εσταματήσαν να ψηφίζουν οι πεθαμμένοι, πότε οι δεξιοί δεν έχουν ππάρκισσον τζιαι τρέμει το σιέριν τους να ψηφίζουν 30 φορές ο καθένας. Αν δεν θέλεις να αρωτήσεις τον Πετεντέρην αρώτα μόνος σου, γράμματε ξέρεις, τζιαι μάθε πότε εκλείσαν οι εφημερίδες, οι ιδιωτικοί σταθμοί της τηλεόρασης τζιαι τα ράδια στην Βενεζουέλαν που το 1999 που εκλέγην δημοκρατικά ο Τσάβες. Τζιαι επειδή ξέρω ότι δεν πρόκειται να το κάμεις, θα σου το πω΄εγώ να μεν κάμνεις τζιαι κόποιν: στες 2 μέρες που επιράτησεν το αμερικανόπνευστον πραξικόπημαν της Βενεζουελίάνικης δεξιάς. Να αρωτήσεις τον Πετεντέρην αν έσιει άλλον διστάτοραν που μετά που 14 χρόνια διχτατορίας έθεσεν τον εαυτόν του στην κρίσην του λαού τζιαι 6 στους 10 πολίτες του εκφράσαν την εμπιστοσύην τους.
Άτε παρέτα μας ρε Στροβολιώτη με τες δημοσιογραφικές πηγές σου τζιαι με τες αναλύσεις à la strobolioti.
Επειδή ήσουν τζιαι οικολόγος κάποτε, ψάξε (αλλά όχι στου Πετεντέρη τζιαι στου economist) ποιά χώρα στον κόσμον φκάλλει την λλιόττερην ρύπανσην ανα δολάριον του εθνικού εισοδήματος, Σε ποιάν χώραν η φυτοθεραπεία είναι μέρος της φαρμακευτικής βιομηχανίας τζιαι μάθημαν στο ιατρικήν σχολήν, σε ποιάν χώραν η πρωτεούσα τροφοδοτείται κατά κύριον λόγον από βιολογικά λαχανικά που παράγονται σε ελεύθερα οικόπεδα της πόλης, σε ποιάν χώραν οι δημόσιες μεταφορές εν δωρεάν για τους εργαζόμενους, για τους φοιτητές, για τους μαθητές τζιαι υπήρξαν δημόσια προγράμματα που εδιαδώσαν 1000000 ποδήλατα στο έναν δέκατον του πλυθισμού. Σε ποιάν χώραν τα κοπελλούθκια του κόσμου κάθε Σαββατον πρωϊν λαμβάνουν μέρος σε προγράμματα συλλογής οτιδήποτε ανακυκλώνεται τζιαι γίνουνται χρήσημοι στην κοινωνίαν στην οποίαν προσφέρουν, όχι μόνον επιβαρύνουν, τζιαι ποιά χώρα έχει έναν που τα μεγαλλύττερα ποσοστά ανακύκλωσης. Ποιά χώρα του κόσμου εγκατέλειψεν όλα τα προγράμματα για πυρινικήν ενέργειαν τζιαι ο διευθυντής του πυρινικού προγράμματος ενεργείας εγίνην πρόεδρος του προγράμματος εξοικονόμησης ενεργείας.
Άτε, ξαναπαρέτα μας ρε Στροβολιώτη με τες αξιόπιστες πηγές σου
Ώρες, ώρες κάμνεις με τζιαι φκαίννω έξω που τα ρούχα μου. Τζιαι διερωτούμαι γιατί. Τι άλλην άποψην θα μπορούσα να περιμένω που έναν αποκλειστικόν αναγνώστην του Πολίτη, του Πετεντέρη τζιαι του economist.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Aceras,
Ο “γραφικός” Anef_Oriwn θα πει ότι η οπτική και του Strovolioti και του Πρετεντέρη εν ταξική! Γι’ αυτό και προσωπικά έπαψα ν’ ασχολούμαι!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο γραφικός Ανεφ επιλέγει επίτηδες αυτή την μέθοδο, γιατί περιορίζει τον διάλογο στα συνθήματα – ειδικά σε περιπτώσεις που τα επιχειρήματα *δεν* βοηθούν.
Δεν πειράζει: you made your point!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ε, ναι, άμα οι πραγματικότητες δεν βγαίνουν, φταίει ο ….Economist και ο Στροβολιώτης. Πάντως με το συγκεκριμένο περιοδικό έχω άλλο ένα κοινό: την απέχθεια προς ένα άλλο κλόουν, της πολιτικής, ένα επικίνδυνο άνθρωπο που με τις ιδιοτροπίες του έφερε στο χείλος της καταστροφής τη χώρα του: τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Θα πρέπει να παραδεχτείς μάλλον πως μέσα μέσα γράφει και σωστά πράγματα το περιοδικό.
Για τους διαφόρους δικτάτορες … δεν καταλαβαίνω γιατί τους αναφέρεις. Δεν ξέρω για τον Πρετεντέρη, αλλά δεν διάβασες ποτέ κάτι εδώ που στηρίζει τέτοια καθεστώτα, έτσι;
Για τα λοιπά σου ξεσπάσματα, τι να πω; Με τα όσα διαβάζω, ο μακαρίτης έκαμε και καλά πράγματα, βασισμένος στον φυσικό πλούτο της χώρας του, χωρίς να κοιτάζει στο μέλλον. Φεύγει αφήνοντας τη χώρα του κρεμάμενη από μια κλωστή: αν πέσουν λίγο οι τιμές του πετρελαίου, ή χώρα απλώς κλείνει και παττίζει. Ε, όπως και να το δει κάποιος τούτον, δεν θεωρείται επιτυχία.
Για τούτον όμως, θα ήθελα διευκρινήσεις: «Να πεις του Πετεντέρη να κάμει μιαν ανάλυσην τζιαι να κάμει μιαν γραφικήν παράστασην που θα βάλει στον άξοναν των Ψ τον δείχτην human development των ηνωμένων εθνών τζιαι στον άξοναν τον X το εθνικόν εισόδημαν τζιαι να βάλει πάνω τες χώρες του κόσμου ούλλες τζιαι να μας έβρει ποιά χώρα κάθεται πάνω στο optimum της γραμμής που φκάλλουν τα 195 σημεία που αντιπροσωπεύουν το καθέναν έναν κράτος του κόσμου.»
Για να ακούσουμεν;;;;;;
Α, και φυσικά, αγνοείς πλήρως το νόημα της ανάρτησης μου. Το άρθρο του Πρετεντέρη μπήκε στα σχόλια, γιατί κουράστηκα να διαβάζω αγιογραφίες εδώ και εκεί.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!