Εξαγγελία

Σκηνή πρώτη: στο χώρο φίλου και συνεργάτη.
– Καλή σας μέρα, τι κάνετε; Που είναι ο μάστρος;
– Ε, δεν είναι εδώ, είναι στο νοσοκομείο.
– Ωχ, τι συνέβη, – αν μπορώ να ρωτήσω;
– Η …γυναίκα του συναδέλφου. Είχε ραγδαία επιδείνωση η κατάσταση της, ….καρκίνος.
– !!!!! Δεν ήξερα τίποτα! εκφράζω την απέραντη μου θλίψη, μακάρι να πάνε όλα καλά, γεια σας.
Ηλικία: λιγότερη από τα χρόνια κατοχής. Μακάρι να το παλέψει και να νικήσει.

Σκηνή δεύτερη: στο κόκκινο φανάρι. Μια παρέα αλλοδαποί. Σκούροι. Νεαροί, πρόσωπα σκληρά, μάλλον φαίνονται μεγαλύτεροι από όσο είναι. Ανάβει ο πράσινος Γρηγόρης και περνούν από τη διάβαση πεζών. Πρώτος εκείνος με το ένα πόδι και τις δυο βασταρκές. Το παλεύει.

Σκηνή τρίτη: τρέχοντας στο γραμμικό, βλέπω για πρώτη νομίζω φορά άνδρα να τρέχει χωρίς φανέλα. Είχα δει πολλούς στο Central Park που έκανα εκείνο το όνειρο πραγματικότητα όταν έτρεξα πριν τρεις βδομάδες, εδώ είμαστε πιο πουριτανοί. Μπορεί όμως να το κάνω και εγώ, τι έχω να χάσω; Θα με κοροϊδέψετε; Έλα ρε!

Σκηνή τέταρτη: πάλι στο γραμμικό. Ένα καροτσάκι. Το σπρώχνει ένας μελαμψός, προφανώς ασιάτης νεαρός. Ένας γηραιός ιερέας με τη βασανιστική του επαγγελματική ενδυμασία κάθεται μοιρολατρικά εκεί μέσα. Βρίσκεται όμως έξω στον αέρα, δίπλα στον ποταμό, τουλάχιστον θέλει να το παλέψει. Στην επιστροφή μάλιστα είχε σηκωστεί, τον κρατούσαν από τα χέρια δυο άλλοι, ντόπιοι μου φάνηκαν, μάλλον ζήτησε να περπατήσει και δοκίμασαν να τον βοηθήσουν. Ίσως για τελευταία φορά. Δεν νομίζω να το παλεύει για πολύ ακόμα.

Σκηνή πέμπτη: περιρρέουσα. Δύσκολο πράγμα να μεγαλώνεις μωρά, δύσκολα παλεύεται ένας ισχυρογνώμων έφηβος που νομίζει πως μπορεί πλέον να επιβάλλει ακόμη και με την ανεξέλεγκτη του δύναμη, την άποψη του.

Σκηνή έκτη: περιρρέουσα. Δεν παλεύεται καθόλου η συνειδητοποίηση πως οι απροσάρμοστοι έφηβοι κατέλαβαν και την πολιτική μας σκηνή. Φυσικά, μακάρι να είναι έτσι, γιατί αν δεν είναι οι απροσάρμοστοι έφηβοι, τότε είναι οι παράφρονες.

Σκηνή έβδομη: fake news: κάποιος κατάφερε να πνιγεί στη θάλασσα του Μακένζι! Ναι, έτσι είπε στις ειδήσεις! Την ίδια στιγμή που εμείς δεν καταφέραμε να λύσουμε το Κυπριακό! Πραγματικά!

Σκηνή όγδοη: για το γαμώ το: έτρεξα πάλι, έκανα και καλό χρόνο, μεσ’ τον πύρουλλο.

Εξαγγελία: έλεγα τα τελευταία χρόνια πως αν πάμε για λύση θα δεσμευτώ να βγάλω μισό μαραθώνιο (21 χλμ). Το πιο πολύ που έχω παει ποτέ είναι μέχρι τα 15, νομίζω μπορώ να το κάνω. Γιατί το σύνδεσα; Για να τα παλέψω μαζί, το τρέξιμο και την επιτυχία στο δημοψήφισμα – έλεγα ο αισιόδοξος. Το ένα δεν παλεύεται πια. Το άλλο θα το παλέψω ρε μαλάκες. Καλά να είμαι, και θα βγάλω μισό μαραθώνιο το πρώτο εξάμηνο του 2018, σε ηλικία που ξεκινά μια από τις χρονιές εκείνης της σύντομης περιόδου που λειτουργούσε σωστά η από πάντες ευλογημένη και βιασμένη Κυπριακή Δημοκρατία (λέμε τώρα).

*Εγώ* θα το παλέψω.